Οσο τα μέτρα περιορισμού για τη διασπορά της πανδημίας και η απαγόρευση της κυκλοφορίας βρίσκονταν σε ισχύ, η εξίσωση που καλούνταν να επιλύσουν πολλοί επιχειρηματίες ήταν πώς θα καταφέρουν να επιβιώσουν χωρίς να χρειαστεί να προχωρήσουν σε απολύσεις. Μετά την άρση των περιορισμών οι φόβοι για μαζικά «λουκέτα» και περικοπές διαψεύστηκαν.
Ωστόσο, οι εργοδότες κλήθηκαν ξανά να λύσουν μία πιο σύνθετη, ίσως, εξίσωση. Αυτή της στελέχωσης των επιχειρήσεών τους με κατάλληλο προσωπικό. Πρόκειται για μια ιδιόμορφη κρίση που αντιμετώπισαν και έπρεπε να διαχειριστούν το περασμένο καλοκαίρι επιχειρήσεις της εστίασης και ξενοδοχεία που αδυνατούσαν να βρουν εργαζομένους αν και, σε αρκετές περιπτώσεις, είχαν διαμορφώσει μια ελκυστική πρόταση αποδοχών. Αλλά και στον τομέα της μεταποίησης οι ελλείψεις είναι γενικευμένες, με αποτέλεσμα οι επιχειρήσεις να δηλώνουν σε αρκετές περιπτώσεις αδυναμία να καλύψουν την παραγωγική τους ικανότητα. Είναι ενδεικτικό ότι το διάστημα Απριλίου – Ιουνίου ο αριθμός των κενών θέσεων εργασίας, εξαιρουμένου του πρωτογενούς τομέα και των δραστηριοτήτων των νοικοκυριών, αυξήθηκε σε ετήσια βάση κατά 117,8%, δηλαδή σε 12.180 από 5.600.
Το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό. Στις ΗΠΑ τον περασμένο Αύγουστο περίπου 4,3 εκατομμύρια εργαζόμενοι υπέβαλαν την παραίτησή τους, ενώ στη Γαλλία περισσότερες από μία στις δύο μικρομεσαίες αδυνατεί να βρει υπαλλήλους.
Οπως αναφέρουν στην «Κ» στελέχη ορισμένων από τις μεγαλύτερες εταιρείες της χώρας, η εύρεση προσωπικού όχι μόνο με υψηλά προσόντα, αλλά και χαμηλής εξειδίκευσης ή ανειδίκευτων εργαζομένων είναι δύσκολη ιδίως στους τομείς του τουρισμού, της μεταποίησης και των κατασκευών. Τεχνικά επαγγέλματα, όπως χειριστές μηχανημάτων, υδραυλικοί και ψυκτικοί και ειδικότητες στις υπηρεσίες, όπως οι σερβιτόροι και οι ρεσεψιονίστ, είναι δυσεύρετα. Το πρόβλημα είναι πολυπαραγοντικό. Η πανδημία και ο κατ’ οίκον περιορισμός άλλαξε συνήθειες που έμοιαζαν καλά εδραιωμένες. Η πολύμηνη χορήγηση επιδομάτων με στόχο την ανάσχεση των οικονομικών επιπτώσεων των μέτρων περιορισμού κατέστησε πιο επιλεκτικούς τους εργαζομένους, οι οποίοι, σε αρκετές περιπτώσεις, αποφάσισαν να εγκαταλείψουν την εργασία τους ή να αναζητήσουν εναλλακτικές πηγές εισοδήματος. Ολα αυτά, σε συνδυασμό με την ελλιπή διασύνδεση της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας και τη διατήρηση σε χαμηλά επίπεδα των απολαβών, ιδίως σε κλάδους όπως ο τουρισμός, τροφοδοτούν τη διαρθρωτική ανεργία.
Το ζήτημα είναι ιδιαίτερα κρίσιμο για την επίτευξη υψηλών ρυθμών ανάπτυξης τα προσεχή χρόνια, και προς την κατεύθυνση αυτή πολλές επιχειρήσεις σε κλάδους με υψηλή κινητικότητα στελεχών, όπως η Πληροφορική, προσφέρουν πιο ανταγωνιστικά πακέτα αποδοχών, ευελιξία και ελκυστικό εργασιακό περιβάλλον. Πολλοί εξάλλου –και κυβερνητικά στελέχη– υποδεικνύουν τη βελτίωση των προσφερόμενων αποδοχών στους επιχειρηματίες ως απάντηση στο πρόβλημα εξεύρεσης εργαζομένων. Την ίδια στιγμή, όμως, υπάρχουν αντικίνητρα και προς αυτή την κατεύθυνση, όπως το ακόμη υψηλό μη μισθολογικό κόστος ή η επιδότηση των εποχικά απασχολουμένων.
Τα επιδόματα δυσκόλεψαν την εύρεση εργαζομένων
Γιώργος Τσουκαλάς, επιχειρηματίας στον κλάδο του τουρισμού
Λόγω και της χορήγησης επιδομάτων για την πανδημία, το περασμένο καλοκαίρι υπήρξε ιδιαίτερα δύσκολη η εύρεση εργαζομένων. Δεδομένου όμως ότι αυτού του είδους οι ενισχύσεις έχουν πάψει, εκτιμάμε ότι την επόμενη θερινή περίοδο η κατάσταση θα ομαλοποιηθεί. Ωστόσο, το πρόβλημα είναι βαθύτερο. Δεν έχει υπάρξει, συντεταγμένα, μέριμνα προκειμένου η προσφορά σε ανθρώπινο δυναμικό σε όλο το φάσμα ειδικοτήτων του ξενοδοχειακού κλάδου να ανταποκρίνεται στην έκρηξη της ζήτησης. Ισως κι επειδή στη χώρα μας συνέπεσε ταυτόχρονα η εκδήλωση της πανδημίας με την αλματώδη ανάπτυξη του τουρισμού, σε αντίθεση με γειτονικά κράτη, όπως η Ιταλία, όπου ο διαθέσιμος αριθμός καταλυμάτων έχει φτάσει σε ένα ανώτατο όριο.
Για να επιλυθεί ευκολότερα η εξίσωση της επαρκούς στελέχωσης του μεγάλου αριθμού ξενοδοχείων και καταλυμάτων που δημιουργούνται πανελλαδικά αυτή την περίοδο, θα μπορούσαν να ληφθούν ορισμένες πρωτοβουλίες. Οπως, για παράδειγμα, η υιοθέτηση διακρατικών συμφωνιών για την απασχόληση στην Ελλάδα τελειόφοιτων τουριστικών σχολών από βορειοευρωπαϊκές χώρες.
Η καλύτερη διασφάλιση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων στη φιλοξενία και η αποτελεσματικότερη διασύνδεση της κατάρτισής τους με τις πραγματικές συνθήκες στην αγορά. Ενδεχομένως να ήταν αναγκαία και η αλλαγή της υφιστάμενης πολιτικής, που οι ξενοδοχοϋπάλληλοι απασχολούνται τον μισό χρόνο και το υπόλοιπο διάστημα εισπράττουν επίδομα, γεγονός που διαμορφώνει ένα συγκεκριμένο modus vivendi για εργαζομένους και επιχειρήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου