ΤΟΥ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗ ΜΑΣ κ. ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ- Επίτμίου Υπαρχηγού της ΕΛ.ΑΣ.
Ειδικότεροι κανόνες, κατά τις κινήσεις στην Πόλη. (ΣΑΒΟΥΑΡ ΒΙΒΡ)
Στο κατάστημα :
Δεν μπαίνουμε στα καταστήματα για να περάσουμε την ώρα μας, ψάχνοντας να αγοράσουμε κάτι για πρόσχημα, ώστε να φύγουμε χωρίς να ψωνίσουμε.
Πρέπει να είμαστε ευγενικοί και να μη βασανίζουμε τους πωλητές, για να περάσει η ώρα μας.
Ζητήστε πληροφορίες καθαρά, για τις τιμές και τα είδη που πωλούνται.
Όταν πρόκειται να ψωνίσουμε, να παίρνουμε γρήγορα αποφάσεις, γιατί και η υπομονή της πωλήτριας ή του πωλητή έχει όρια.
Όταν υπάρχει αρκετός κόσμος, δεν παίρνουμε τη σειρά άλλου. Λέμε πάντα ευχαριστώ και παρακαλώ στις πωλήτριες και τους πωλητές και δεν εκφράζουμε τα παράπονά μας μπροστά σε άλλους πελάτες.
Μη δημιουργείτε ιδιαίτερες οικειότητες με το προσωπικό που σας εξυπηρετεί και το απασχολείτε με την προσωπική σας ζωή.
Στο ασανσέρ :
Όταν περιμένουμε να εισέλθουμε στο ασανσέρ, ο άνδρας θα αφήνει πάντα μια γυναίκα να περάσει μπροστά απ' αυτόν, όποια και αν είναι η ηλικία του άνδρα και της γυναίκας.
Όταν δεν υπάρχει οδηγός του ασανσέρ, ο άνδρας ανοίγει πρώτος την πόρτα του ασανσέρ, αφού ρωτήσει, σε ποιόν όροφο πρέπει να σταματήσει το ασανσέρ.
Όταν δύο γυναίκες και ένας άνδρας περιμένουν μαζί στο ασανσέρ και αν το ασανσέρ δεν μπορεί να χωρέσει περισσότερα από δύο άτομα, τότε υποχρεωτικά ο άνδρας ακόμα και αν έφτασε πρώτος, πρέπει να παραχωρήσει τη θέση του ευγενικά.
Το ίδιο ισχύει και για μια γυναίκα, όταν πολλά άτομα περιμένουν το ασανσέρ, δεν πρέπει να σπρώχνουμε απρεπώς, για να ανεβούμε πρώτος ή πρώτη.
Στη σκάλα :
Όταν κινούμαστε στη σκάλα, πρέπει να θυμόμαστε, ότι ο άνδρας πρέπει να παραμερίσει για' να περάσει μια γυναίκα, άσχετα με την ηλικία που έχει.
Θα πρέπει επίσης να εμποδίζουμε τα παιδιά μας να γλιστράνε στην κουπαστή της σκάλας, να φωνάζουν ή να παίζουν κυνηγητό και να γράφουν στους τοίχους εσωτερικά και εξωτερικά.
Στο Λεωφορείο :
Οι νέοι και οι νέες πρέπει να παραχωρούν τη θέση τους στα ηλικιωμένα άτομα και στις εγκυμονούσες.
Ας μην κάνουν, λοιπόν, ότι διαβάζουν την εφημερίδα τους, δήθεν απορροφημένοι, για να το αποφύγουν.
Μην επιτρέπετε στο παιδί σας, να ξαπλώσει σ' ένα κάθισμα, όταν υπάρχουν όρθιοι επιβάτες. Μην προσπαθείτε να διαβάσετε την εφημερίδα, πέφτοντας πάνω στην πλάτη κάποιου άλλου.
Στα διπλά καθίσματα πιάνετε μόνο τη θέση σας.
Όταν είσθε όρθιος, κρατηθείτε καλά, για να μην πέφτετε κάθε τόσο πάνω στους διπλανού σας.
Όταν είσθε με παρέα, μη συζητάτε μεγαλόφωνα και σχολαστικά.
Ετοιμάζεστε, έγκαιρα για να κατεβείτε στη στάση, που θέλετε, χωρίς να χρειαστεί να σπρώχνετε άγρια και να τσαλαπατήσετε όλο τον κόσμο, που βρίσκεται πριν από σας.
Συμπεριφέρεστε με ευγένεια στον ελεγκτή και τον οδηγό του οχήματος. Κάνουν μια πολύ υπεύθυνη, εντεταλμένη και εκνευριστική πολύωρη εργασία.
Όταν κρατάτε μικρό παιδί στα γόνατα σας, φροντίστε να μην ενοχλεί ή να λερώνει με τα παπούτσια του τους δίπλα ή αντικρινούς.
Ένας ευγενικός άνθρωπος ανεξάρτητα φύλλου και ηλικίας στις ώρες συνωστισμού θα περιμένει στη σειρά χωρίς να σπρώχνει, ώστε να νιώσει ικανοποίηση από τις κουτοπονηριές του, που άφησε πίσω νομοταγείς πολίτες να περιμένουν.
Σας ευχαριστώ
Δημήτριος Μητρόπουλος
Περιγραφή ορισμένων χαρακτήρων του ανθρώπου
Περιγράφονται ορισμένοι χαρακτήρες του ανθρώπου, προκειμένου να έχουμε μια γενική άποψη για τα ψυχοσυναισθηματικά του στοιχεία, την συμπεριφορά και την εικόνα του.
Κατά τον Γιούνγκ ο άνθρωπος γεννιέται με κάποια τάση προς ένα εκ των οκτώ ανθρωπίνων τύπων ή με κάποιους συνδυασμούς των τάσεων αυτών.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ : (οποίος φαίνεται και ο οποίος είναι).
Τον συναντάμε στους δρόμους, στα καφενεία, στις λέσχες, στις αίθουσες υποδοχής, στις συναναστροφές και σε άλλα μέρη.
Σε όλα έρχεται ενδεδυμένος όπως πρέπει με τη συμπεριφορά του προετοιμασμένη και φτιαγμένη καθώς πρέπει.
Όταν διαχειρίζεται τα συμφέροντά του, τότε φαίνεται από τι μέταλλο είναι φτιαγμένος.
Εκεί τότε, αν δεν είναι αυτός που φαίνεται, βάζει κατά μέρος τις αναστολές της αίθουσας, λησμονεί την επίδειξη των ευγενικών και γενναίων αισθημάτων και αφήνει να φανεί ξέσκεπος και χονδροειδής η αγένεια της ψυχής του, η ανικανότης του πνεύματός του.
Δυστυχώς ο άνθρωπος δεν είναι πάντα ο εαυτός του.
Ο ΑΔΙΑΚΡΙΤΟΣ: Όταν τον συναντάς στο δρόμο, σου παίρνει τον ανθό όπου βαστάς και τον κάνει δικό του. Πιστεύοντας ότι θα νοιώσεις μεγάλη ευχαρίστηση, να δώσεις τον ανθό στον ίδιο.
Κατά τη δική του εκτίμηση, η ενέργεια του είναι μια τιμητική πράξη για σένα.
Μπορεί όμως και να μη σκεφθεί κατά τον τρόπο αυτό, αλλά επειδή του αρέσει ο ανθός σου.
Όταν βρεθεί σε μια ομάδα δημιουργεί θόρυβο και αρχίζει να μιλά αδιαφορώντας αν είχε αρχίσει άλλος ομιλία. Διακόπτει τους πάντες, για να μιλήσει αυτός, αλλά αν κάποιος τον διακόψει, τον επιπλήττει με αυστηρότητα.
Δεν τον ευχαριστεί να είναι μέλος της ομάδος, αλλά θέλει να κυριαρχεί παντού σ' όλους και οι πάντες να περιστρέφονται γύρω του. Επισκέπτεται φίλους του σε στιγμές που γνωρίζει ότι είναι απασχολημένοι με ενδιαφέρουσες δραστηριότητές τους και παραπονιέται με πικρία, αν δεν αφήσουν τη δουλειά τους, για να καθίσουν μαζί τους.
Σε βλέπει με άλλους και σου κάνει ερωτήσεις άκαιρες, στις οποίες όχι μόνον δεν μπορείς να αποκριθείς, αλλά και αυτές οι ίδιες ερωτήσεις του, σε στενοχωρούν και σε πνίγουν.
Ο αδιάκριτος έχει ανάγκη από μια σειρά μαθημάτων καλών και αποτελεσματικών.
Όποιος τον βοηθήσει στην εκπαίδευση του ωφελεί τον ίδιον και ευεργετεί την κοινωνία.
Ο ΕΤΕΡΟΦΩΤΟΣ: Δεν έχει γνώμη δική του, αλλά δέχεται και μεταφέρει τις γνώμες των άλλων, όπως του παρουσιάζονται.
Ο άγνωμος είναι ελλιπής από δική του εικόνα - γνώμη, δέχεται την εικόνα γνώμη του συνομιλούντος και τη αφήνει ευθύς, μόλις ο συνομιλητής του φύγει από μπροστά του, για να δεχθεί τη γνώμη κάποιου άλλου.
Συνομιλώντας με θρησκευόμενο άτομο, προσθέτει και αυτός το "αρχή σοφίας φόβος Κυρίου". Και με τον υλιστή αμέσως μετά, εκφράζει και αυτός αμφιβολίες : Α, ποιός ξέρει!' Άδηλα και αβέβαια τα πάντα!
Όταν βρεθεί μπροστά σε δύο διαφωνούντες, τότε ο ισχυρότερος καλύπτει τον ασθενέστερο, στον καθρέπτη - πνεύμα του άγνωμου.
Αλλά όταν ο ισχυρότερος αποχωρήσει, μένει η εικόνα στη σκέψη του ασθενέστερου που παραμένει μαζί του.
Ο άγνωμος δεν είναι υποκριτής ή κόλακας.
Αποτελεί έδαφος επί του οποίου περνά ο ίσκιος του κάθε διαβάτη.
Όταν περνούν δύο μαζί, από ανάγκη, ο ίσκιος του μεγαλύτερου σκεπάζει τον ίσκιο του μικρότερου, αλλά μόλις λείψει ο μεγαλύτερος, μένει ο ίσκιος του μικρότερου.
Όταν συζητάς μαζί του για να λάβεις τη γνώμη του, θα είναι η δική σου που επαναλαμβάνει, ακριβώς όπως την έχει ακούσει.
Ο ΑΝΤΙΡΡΗΣΙΑΣ : Είναι αντίθετος του άγνωμου που παραδέχεται όλα χωρίς αντίρρηση. Στέκει και σε ακούει προσεκτικά και προσπαθεί να βρει στα λεγόμενα σου κάτι, για να αντικρούει. Αν δεν βρει κάτι αντιρρήσιμο.... ε, τι να γίνει.
Αν όμως βρει, αρχίζει αμέσως την αντίρρηση. Μα τότε μην ελπίσεις να τον πείσεις, επειδή αν πεισθεί θα χάσει το εύρημα του.
Συμβαίνει μάλιστα κατά φυσικό τρόπο, το πνεύμα της αντίρρησής του να ενσωματώνεται και να περνά στα έργα στην πραγματική του ζωή και στην κοινωνία, επειδή το πνεύμα διευθύνει και διαθέτει τα έργα, εντυπώνοντας τον χαρακτήρα του σε αυτά.
Έτσι, δεν είναι παράξενο ο αντιρρησίας με τα έργα του να βρίσκεται σε αντίθεση με τη λοιπή κοινωνία, με την οποία διαφωνεί και από την οποία αποχωρίζεται, δυσαρεστείται, θλίβεται, δυστυχεί.
Ο κατά σύστημα αντιρρησίας, αν δεν έχει αλλά προτερήματα που να αντισταθμίζουν το ελάττωμά του, καταντά ανυπόφορος σε κάθε ομήγυρη ανθρώπων.
Το γνωρίζει αυτό πολύ καλά, αλλά πάντα αντιλέγει, επειδή η φύση του τον σπρώχνει πάντα στην αντίρρηση.
"Θα ακολουθήσουν και άλλες περιγραφές χαρακτήρων"
Σας Ευχαριστώ
Δημήτριος Μητρόπουλος
Ο θυμόσοφος λαός μας λέει...."Κάθε σφάλμα...... Και ένα δίδαγμα"
Είναι τόσο ανθρώπινο να κάνουμε σφάλματα. Τόσο φυσιολογικό να πέφτουμε σε λάθη.
Τόσο συνηθισμένο να μην υπάρχει πάντα ταύτιση σ' αυτά που πιστεύουμε και σ' αυτά που ζούμε.
"Το σφάλλειν ανθρώπινον".
Άλλοτε εκ συναρπαγής, άλλοτε γιατί δεχόμαστε κακές επιδράσεις, άλλοτε γιατί είμαστε αθωράκιστοι πνευματικά, άλλοτε γιατί πιστεύουμε στην ορθότητα της λογικής μας και δεν καθρεπτιζόμαστε στη λογική του θελήματος του Θεού, άλλοτε γιατί το αίσθημα δικαίου το βιώνουμε πιο έντονα από το μεγαλείο της θυσίας, άλλοτε για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων μας, άλλοτε γιατί ακούμε την εμπαθή καρδιά μας πιο πολύ από τη λογική ή ακούμε τη λογική παραμερίζοντας την καρδιά.
Μία νέα μελέτη, όμως αποκαλύπτει, ότι αν μάθουμε να συγχωρούμε όσους μας πληγώνουν, θα κάνουμε καλό στην υγεία μας.
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Καλιφόρνια, στο Σαν Ντιέγκο, διαπίστωσαν ότι όσοι μπορούν να "διώχνουν" τον θυμό τους έχουν λιγότερες πιθανότητες να παρουσιάζουν επικίνδυνες αυξήσεις στην αρτηριακή πίεση.
Όπως γράφουν στην επιθεώρηση"" Psyhosomatik Medicine" η δρ Μπρίτα Λάρσεν, από το τμήμα Ψυχολογίας του πανεπιστημίου, και οι συνεργάτες τους, όσοι εθελοντές αναβίωσαν αρχικά τον έντονο θυμό τους παρουσίασαν τις μεγαλύτερες αυξήσεις στη αρτηριακή πίεση.
Οι ερευνητές λένε πως τα ευρήματα τους σημαίνουν ότι η δύναμη να συγχωρούμε μπορεί να "ελαττώσει την αντιδραστικότητα" στα στρεσογόνα γεγονότα και να παράσχει "σημαντική προστασία" από τις σωματικές συνέπειές τους.
Ο διαχωρισμός του ψεύδους από την αλήθεια επιφέρει κατανόηση.
Η κυρία διαδικασία της μάθησης έχει ως εξής :
Εξετάζουμε τα δεδομένα που διαθέτουμε, διαχωρίζουμε τ' αληθινά από τα ψευδή και τα σημαντικά από τ' ασήμαντα και καταλήγουμε κατ' αυτό τον τρόπο σε συμπεράσματα που μπορούμε να εφαρμόσουμε.
Κάθε "αλήθεια" κρίνεται με βάση αν είναι αληθινή για σένα.
Αν έχεις το σύνολο των δεδομένων αποσαφηνίσει πλήρως, κάθε παρανοημένη λέξη σε αυτό κι έχεις επιθεωρήσει το θέμα, κι ακόμα δε φαίνεται αληθινό για σένα, Απόρριψέ το.
Γι' αυτούς και για κείνους τους λόγους κάνουμε λάθη, πέφτουμε σε σφάλματα.
Και τα σφάλματα μας πληγώνουν, απογοητεύουν, αφαιρούν τη δική μας γαλήνη, μειώνουν και τη χαρά των άλλων.
Μπορεί οι λέξεις να φαίνονται αθώες, τα σημάδια τους όμως κρατούν μια ζωή...
Αν θέλουμε να μεγαλώσουμε συναισθηματικά υγιή παιδιά που θα γίνουν αύριο συναισθηματικοί υγιείς ενήλικες, θα πρέπει να το έχουμε πάντα κατά νου.
Διότι όπως λένε οι ειδικοί "ένα δικό μας λεκτικό λάθος μπορεί να αποβεί ολέθριο, για τον μετέπειτα ψυχισμό του παιδιού.."
Τα παιδιά είναι παιδιά, γεννημένα με μια έμφυτη περιέργεια απέναντι στα πράγματα και απολύτως δικαιολογημένα να θέτουν ότι ερώτημα περνάει από το μυαλό τους. Κάποιες φορές μπορεί να ρωτήσουν το ίδιο πράγμα πάνω από μια φορά, διότι έχουν ξεχάσει την απάντηση ή απλά δεν την κατανοούν.
Τα σφάλματα μας προσβάλλουν την αγάπη του Θεού μας. Αλλά ο Θεός Πατέρας, μέσα στην άρρητη αγάπη του, μας δίνει πάντα μια δεύτερη ευκαιρία.
Και αυτή η ευκαιρία στη γλώσσα της Εκκλησίας μας λέγεται : μετάνοια.
Μετάνοια γιατί μας ξέφυγε μια πικρή κουβέντα. Μετάνοια, γιατί το βλέμμα μας ήταν ψυχρό, γιατί η γλώσσα μας ήταν στυφή, γιατί η διάθεση μας αρνητική, γιατί η αγάπη μας λιγοστή.
Μετάνοια, γιατί η πίστη ήταν αναιμική, γιατί η αδιαφορία μας ήταν εγκληματική, γιατί η απαξίωση μας ήταν εξευτελιστική.
Όμως, αν διαθέτουμε λίγη σοφία, λίγη σύνεση και προ παντός φόβο Θεού, τότε.... ναι, τα σφάλματα μας μπορούν να γίνουν δάσκαλοι για το μέλλον μας.
Μπορούν να μας φέρουν σε συναίσθηση, να μας προσγειώσουν, να μας προσφέρουν ταπεινό φρόνημα, να μας βοηθήσουν να γίνουμε πιο ανθρώπινοι απέναντι στους άλλους και να ’μαστε πιο επιεικείς μαζί τους.
Έτσι λοιπόν, όταν και όσο και όποτε βγαίνουμε κερδισμένοι πνευματικά, τα λάθη μας είναι οι ανεπιθύμητες ευτυχίες μας.
Γίνονται σκαλοπάτια για ν' ανέβουμε ψηλότερα και να πάμε μπροστά.
"Είναι οι πρόβες για να κάνουμε το σωστό."
Σας Ευχαριστώ
Δημήτριος Μητρόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου