ΜΕ αφορμή την επιστολή που έστειλε ο Πρόεδρος του Επιμελητηρίου Μεσσηνίας κ. Καραμπάτος στον αρμόδιο υπουργό κ. Χρυσοχοίδη παραθέτουμε ένα μέρος της επιστολής:"Στο πλαίσιο της Δημόσιας Διαβούλευσης και στη συνέχεια της εισήγησής σας στο Υπουργικό Συμβούλιο και των εξαγγελιών σας σχετικά με το θέμα, θέτουμε υπόψη σας τα ακόλουθα:
Οι εξαγγελίες σας περιλαμβάνουν πολλά θετικά σημεία, όπως π.χ. η ενίσχυση της συνένωσης δυνάμεων (clusters), η έμφαση στα φορολογικά κίνητρα κ.λπ. Ομως, οι προθέσεις αυτές της κυβέρνησης δεν μπορούν να κριθούν, πριν οριστικοποιηθεί το κείμενο του νομοσχεδίου, γνωστοποιηθεί το κείμενο του εκτελεστικού του Π.Δ/τος και βέβαια «λειτουργήσει» στην πράξη. Υπάρχουν, εντούτοις, κάποια σημεία, που μπορούν ήδη από σήμερα να σχολιαστούν.
Η πρόβλεψη ίδιας μεταχείρισης (κινήτρων και περιοχών, βαθμολογίας, κ.λπ.) για τις επενδύσεις όλων των τομέων αποτελεί κατά την άποψή μας σημαντική αδυναμία του Νομοσχεδίου. Οι τομείς της οικονομίας μας βρίσκονται σε διαφορετικά στάδια ανάπτυξης και έχουν διαφορετικές ανάγκες, που θα πρέπει να μπορούν να καλύψουν και από τον αναπτυξιακό νόμο.. Η σχετική ομοιομορφία δεν βοηθά στην εξειδίκευση των κινήτρων και της εφαρμογής τους ανά Τομέα. Το ζητούμενο, λοιπόν, θα ήταν η μεγαλύτερη εξειδίκευση των προβλέψεων του νόμου ανά τομέα και όχι η άμβλυνση της εξειδίκευσης αυτής, στο βαθμό, που υφίστατο μέχρι πρότινος.
Αν και τα κριτήρια βαθμολόγησης φαίνονται εκ πρώτης όψεως εύλογα, το σημαντικό είναι η τελική βαρύτητα του καθενός (τρόπος υπολογισμού, συντελεστής), που δεν μας είναι γνωστή, πριν ολοκληρωθεί το εκτελεστικό πλαίσιο του νόμου. Επίσης, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι θα πρέπει να προβλεφθεί χωριστό σύστημα κριτηρίων βαθμολογίας ανά παραγωγικό τομέα, προσαρμοσμένο στις δυνατότητες του κάθε τομέα π.χ. η μεταποίηση και ο τουρισμός δεν έχουν δυνατότητα να ενσωματώσουν στον ίδιο βαθμό καινοτομία (στον Τουρισμό δεν έχει καν επιλυθεί το πρόβλημα «τί συνιστά καινοτομία;»). Εξ’ άλλου, είναι πολύ δύσκολο για τους αξιολογητές, να διαγνώσουν κατά πόσον μια προτεινόμενη καινοτομία είναι πράγματι καινοτομία και μπορεί να τεκμηριωθεί αντικειμενικά ως τέτοια. Υπάρχει ως εκ τούτου, πάντα, ο κίνδυνος της φαινομενικής, και όχι πραγματικής, συνδρομής των κριτηρίων βαθμολόγησης σε ορισμένες μορφές επενδύσεων.
Βασική αδυναμία του Ν.3299/04, όπως ίσχυσε, ήταν η βραχυπρόθεσμη θεώρηση του τί συνιστά ανάπτυξη, με αποτέλεσμα τα κονδύλια που διατέθηκαν σε πολλές περιπτώσεις να μην είναι τίποτε άλλο, ακόμη και μεσοπρόθεσμα, παρά μια τεράστια σπατάλη κρατικών πόρων…. Παράδειγμα: όταν στο πρώτο στάδιο εφαρμογής του, ο νόμος επιχορηγεί ξενοδοχεία στη Ρόδο και την Κω με 55% (συνολικό ποσοστό, συμπεριλαμβανομένων των προσαυξήσεων) και όταν επιτυγχάνει στο διάστημα εφαρμογής του μια αύξηση των υφιστάμενων ξενοδοχειακών κλινών στο Νότιο Αιγαίο, και μάλιστα σε περιοχές με υπερπροσφορά κλινών, κατά 20.000 κλίνες (μόνο μέχρι τον Οκτώβριο του 2009-στοιχεία ΕΟΤ). Άλλο παράδειγμα θα μπορούσε να αναφερθεί η περίπτωση των ελαιοτριβείων και των τυποποιητικών μονάδων στην Ελλάδα που θα μπορούσαν να μας δώσουν την πρωτιά “ως παγκόσμιο φαινόμενο ανοησίας” εάν λάβουμε υπ’ όψιν των αριθμό των ελαιοτριβείων και των τυποποιητικών μονάδων σε σχέση με την παραγόμενη ποσότητα ελαιολάδου.
Με αυτά τα παραδείγματα και άλλα πολλά αντιλαμβανόμαστε, ότι το ζητούμενο δεν ήταν μέχρι σήμερα μια βιώσιμη ανάπτυξη, αλλά μια γρήγορη απορρόφηση κονδυλίων και μια βραχυπρόθεσμη θετική επίδραση σε ορισμένα μεγέθη (π.χ. ετήσιο εισόδημα-απασχόληση), που να οφείλεται κυρίως στη διαδικασία ανέγερσης (οικοδομή, υλικά) και όχι στη λειτουργία της επένδυσης...."
Οι εξαγγελίες σας περιλαμβάνουν πολλά θετικά σημεία, όπως π.χ. η ενίσχυση της συνένωσης δυνάμεων (clusters), η έμφαση στα φορολογικά κίνητρα κ.λπ. Ομως, οι προθέσεις αυτές της κυβέρνησης δεν μπορούν να κριθούν, πριν οριστικοποιηθεί το κείμενο του νομοσχεδίου, γνωστοποιηθεί το κείμενο του εκτελεστικού του Π.Δ/τος και βέβαια «λειτουργήσει» στην πράξη. Υπάρχουν, εντούτοις, κάποια σημεία, που μπορούν ήδη από σήμερα να σχολιαστούν.
Η πρόβλεψη ίδιας μεταχείρισης (κινήτρων και περιοχών, βαθμολογίας, κ.λπ.) για τις επενδύσεις όλων των τομέων αποτελεί κατά την άποψή μας σημαντική αδυναμία του Νομοσχεδίου. Οι τομείς της οικονομίας μας βρίσκονται σε διαφορετικά στάδια ανάπτυξης και έχουν διαφορετικές ανάγκες, που θα πρέπει να μπορούν να καλύψουν και από τον αναπτυξιακό νόμο.. Η σχετική ομοιομορφία δεν βοηθά στην εξειδίκευση των κινήτρων και της εφαρμογής τους ανά Τομέα. Το ζητούμενο, λοιπόν, θα ήταν η μεγαλύτερη εξειδίκευση των προβλέψεων του νόμου ανά τομέα και όχι η άμβλυνση της εξειδίκευσης αυτής, στο βαθμό, που υφίστατο μέχρι πρότινος.
Αν και τα κριτήρια βαθμολόγησης φαίνονται εκ πρώτης όψεως εύλογα, το σημαντικό είναι η τελική βαρύτητα του καθενός (τρόπος υπολογισμού, συντελεστής), που δεν μας είναι γνωστή, πριν ολοκληρωθεί το εκτελεστικό πλαίσιο του νόμου. Επίσης, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι θα πρέπει να προβλεφθεί χωριστό σύστημα κριτηρίων βαθμολογίας ανά παραγωγικό τομέα, προσαρμοσμένο στις δυνατότητες του κάθε τομέα π.χ. η μεταποίηση και ο τουρισμός δεν έχουν δυνατότητα να ενσωματώσουν στον ίδιο βαθμό καινοτομία (στον Τουρισμό δεν έχει καν επιλυθεί το πρόβλημα «τί συνιστά καινοτομία;»). Εξ’ άλλου, είναι πολύ δύσκολο για τους αξιολογητές, να διαγνώσουν κατά πόσον μια προτεινόμενη καινοτομία είναι πράγματι καινοτομία και μπορεί να τεκμηριωθεί αντικειμενικά ως τέτοια. Υπάρχει ως εκ τούτου, πάντα, ο κίνδυνος της φαινομενικής, και όχι πραγματικής, συνδρομής των κριτηρίων βαθμολόγησης σε ορισμένες μορφές επενδύσεων.
Βασική αδυναμία του Ν.3299/04, όπως ίσχυσε, ήταν η βραχυπρόθεσμη θεώρηση του τί συνιστά ανάπτυξη, με αποτέλεσμα τα κονδύλια που διατέθηκαν σε πολλές περιπτώσεις να μην είναι τίποτε άλλο, ακόμη και μεσοπρόθεσμα, παρά μια τεράστια σπατάλη κρατικών πόρων…. Παράδειγμα: όταν στο πρώτο στάδιο εφαρμογής του, ο νόμος επιχορηγεί ξενοδοχεία στη Ρόδο και την Κω με 55% (συνολικό ποσοστό, συμπεριλαμβανομένων των προσαυξήσεων) και όταν επιτυγχάνει στο διάστημα εφαρμογής του μια αύξηση των υφιστάμενων ξενοδοχειακών κλινών στο Νότιο Αιγαίο, και μάλιστα σε περιοχές με υπερπροσφορά κλινών, κατά 20.000 κλίνες (μόνο μέχρι τον Οκτώβριο του 2009-στοιχεία ΕΟΤ). Άλλο παράδειγμα θα μπορούσε να αναφερθεί η περίπτωση των ελαιοτριβείων και των τυποποιητικών μονάδων στην Ελλάδα που θα μπορούσαν να μας δώσουν την πρωτιά “ως παγκόσμιο φαινόμενο ανοησίας” εάν λάβουμε υπ’ όψιν των αριθμό των ελαιοτριβείων και των τυποποιητικών μονάδων σε σχέση με την παραγόμενη ποσότητα ελαιολάδου.
Με αυτά τα παραδείγματα και άλλα πολλά αντιλαμβανόμαστε, ότι το ζητούμενο δεν ήταν μέχρι σήμερα μια βιώσιμη ανάπτυξη, αλλά μια γρήγορη απορρόφηση κονδυλίων και μια βραχυπρόθεσμη θετική επίδραση σε ορισμένα μεγέθη (π.χ. ετήσιο εισόδημα-απασχόληση), που να οφείλεται κυρίως στη διαδικασία ανέγερσης (οικοδομή, υλικά) και όχι στη λειτουργία της επένδυσης...."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου