Επιστροφή στη δραχμή και ολοκληρωτική διαγραφή του χρέους

Ξεκάθαρο είναι το γερμανικό ινστιτούτο οικονομικών ερευνών Ifo για το τι πρέπει να γίνει στην Ελλάδα, ώστε η χώρα να ορθοποδήσει. «Θα ήταν ίσως καλύτερα για όλους, για τους δανειστές, ακόμα και για τις γερμανικές τράπεζες και την Ελλάδα φυσικά -αν είχε πεισθεί και η ίδια- να αποχωρήσει από το ευρώ, σε συνδυασμό με μια ολοκληρωτική διαγραφή του χρέους όπως στην Αργεντινή», τονίζει ο Αυστριακός καθηγητής Γκάμπριελ Φελμπερμάιερ, διευθυντής του Τμήματος Εξωτερικής Οικονομίας του Ifο. Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο κ. Φελμπερμάιερ είπε πως πιστεύει ότι «αυτό το οποίο χρειάζεται η Ελλάδα είναι ένα πραγματικό βιώσιμο μοντέλο ώστε μετά να πείτε στην Ευρώπη “ιδού το σχέδιο για τη νέα Ελλάδα” και να ζητήσετε την υποστήριξή της. Πρέπει να πείτε “πάμε πίσω στο εθνικό νόμισμα προσωρινά, διαγράψτε το χρέος μας άνευ όρων και θα εφαρμόσουμε ένα βιώσιμο πρόγραμμα ανάπτυξης”. Στην Ιρλανδία, όπου δεν υπήρχαν οξείες πολιτικές αντιπαραθέσεις, αυτό έγινε επί τη βάσει ευρύτερης πολιτικής συναίνεσης». Κατά την άποψη του Αυστριακού οικονομολόγου, το αποτέλεσμα δεν θα ήταν καταστροφικό, διότι αμέσως μετά ένα πρόγραμμα βοήθειας θα εξασφάλιζε «ότι δεν θα επικρατήσει το χάος στη χώρα, ώστε να μην οδηγηθούμε σε μαζική ανεργία ή έλλειψη φαρμάκων. Τότε θα δινόταν η ευκαιρία να δημιουργηθεί ένα νέο όραμα για την επάνοδο της χώρας στην ευρωζώνη».
«Λάθος η απόφαση του 2010»
Οσο για το τι έφταιξε και η Ελλάδα έφτασε σε αυτό το σημείο, ο κ. Φελμπερμάιερ τόνισε ότι «η σημερινή κατάσταση είναι αποτέλεσμα της λανθασμένης απόφαση του 2010. Το μεγάλο ερώτημα το οποίο θέτει και το Ινστιτούτο μας είναι εάν ήταν ορθή η πολιτική απόφαση το 2010 να επιλεγεί η παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ ή θα ήταν καλύτερα να είχε αποχωρήσει». Κατά τον Αυστριακό καθηγητή Οικονομίας, όσοι επιμένουν να παραμείνει η Ελλάδα στην Ευρωζώνη το κάνουν διότι «το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι η Ελλάδα, αλλά η Ιταλία, η Ισπανία ίσως κι η Γαλλία». «Η κατάσταση εκεί δεν είναι ακριβώς ίδια αλλά είναι κατά βάση όμοια. Ούτε γι' αυτούς δεν είναι το σωστό νόμισμα το ευρώ, αλλά ούτε και για τη Γερμανία είναι», προσθέτει. Ωστόσο δεν τάσσεται υπέρ της κατάργησης του ευρώ, αλλά όπως λέει «θέλουμε να καταστήσουμε την νομισματική ένωση μια ελεύθερη ένωση στην οποία να μπορεί μια χώρα-μέλος, σε ορισμένες μόνο ειδικές περιπτώσεις, δεν θα είναι δηλαδή ο κανόνας, να αποχωρεί από το ευρώ, να επαναφέρει το εθνικό της νόμισμα με νέα ισοτιμία και μετά να ξαναμπεί. Απαιτείται όμως γι' αυτό μια συντεταγμένη αποχώρηση και βεβαίως η επιτήρηση της διαδικασίας, ώστε η χώρα να επανέλθει στην Ευρωζώνη μόνον όταν έχουν εφαρμοστεί οι απαιτούμενες διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις». Τονίζει, μάλιστα, ότι «αυτό θα ήταν ακόμα και σήμερα καλύτερο να γίνει για την Ελλάδα» και ότι η αυστηρή λιτότητα δεν είναι αναγκαία στην περίπτωση εξόδου κάποιας χώρας από το ευρώ, «διότι αν αποχωρήσει κανείς από την Ευρωζώνη μπορεί να μην εφαρμόσει την πολιτική αυτή, αφού η ανάκαμψη της οικονομίας χάρη στις χαμηλές ισοτιμίες του νομίσματος θα έλθει από μόνη της».