ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Καλό σου ταξίδι Μπάμπη Μαρτίνο...ΕΝΑΣ ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΟΣ!

1) O αείμνηστος εκλιπών Χαράλαμπος Ιωάννη Μαρτίνος, προαύλιο Ιεράς Μονής Παντοκράτορος, Ιούνιος 2016

 Με δέος και συγκίνηση πληροφορήθηκα αιφνίδια προχθές νωρίς το πρωί την εκδημία ενός υπέροχου ανθρώπου, του Χαραλάμπους Ιωάννη Μαρτίνου. Αγνοώντας τη σύντομη ασθένεια του, στο άκουσμα της μαύρης είδησης σωριάστηκε μπροστά μου η εικόνα ενός υποδείγματος καθαρού, ηθικού και έντιμου πολίτη με πολλή αρχοντιά, γνώση, εμπειρία και κέφι για ζωή.

2)από τα αριστερά αείμνηστος Σταύρος Βουλασίκης, Χαράλαμπος Σταύρου Μαρτίνος, αείμνηστος Παναγιώτης Γιαννόπουλος, εκλιπών Χαράλαμπος Ιωάννη Μαρτίνος, Ιερά Μονή Ξενοφώντος, Ιούνιος 2016

Ανώτατος αξιωματικός του Λιμενικού Σώματος υπηρέτησε με ακεραιότητα ως Υπολιμενάρχης και Λιμενάρχης στα λιμάνια του Αλιβερίου, της Καβάλας, της Πύλου του Πειραιά κι αλλού. Αποστρατεύτηκε με τον βαθμό του Αρχιπλοιάρχου.

Χτυπημένος από τη μοίρα από πολύ νωρίς, ορφανεύοντας από τον πατέρα του Ιωάννη στην ανατίναξη του τρένου στη Μεγαλόπολη τις μέρες κατοχής, έδωσε σκληρούς αγώνες από τους οποίους βγήκε νικητής.

Το μεγαλύτερο τρόπαιο του ήταν η πανέμορφη οικογένεια του με την γυναίκα του Λίτσα και τις δύο θυγατέρες τους Γεωργία και Ελισάβετ.

Ευτύχησε να δει να γεννιέται και να μεγαλώνει κοντά του ο εγγονός του Γιάννης από το γάμο της κόρης του Γεωργίας με τον Κυπαρίσσιο επιχειρηματία Σέμη Στρατικόπουλο.

Είναι αλήθεια ότι πικράθηκε πολλές φορές στη ζωή του από συμπεριφορές ακατάληπτες.

Τον Ιούνιο 2016 πραγματοποιήσαμε επίσκεψη όλοι μαζί οι άντρες της οικογένειας, αλλά και οι συνάδελφοι μου, στο Άγιο Όρος. Είχε ενθουσιαστεί από τον τηλαυγή Άθωνα, το περιβάλλον, τη φύση και τα ιερά κειμήλια.

Καλό σου ταξίδι θείε Μπάμπη. 

Θα μείνεις για πάντα στην καρδιά μας.

Ελαφρύ το χώμα της Κυπαρισσίας που τόσο αγάπησες.

3)πίσω από τα αριστερά αείμνηστος Παναγιώτης Γιαννόπουλος, Ηλίας Γιαννόπουλος, Ιωάννης Θανασούλιας, Γιώργος Πιτταράς, μπροστά από τα αριστερά Χαράλαμπος Σταύρου Μαρτίνος, αείμνηστος Σταύρος Βουλασίκης, εκλιπών Χαράλαμπος Ιωάννη Μαρτίνος, εν πλω προς τον Άθωνα, Ιούνιος 2016

Στη μνήμη σου αφιερώνω το πιο κάτω μοιρολόι από την έκδοση Μοιρολόγια Τριφυλίας (Νοτιοδυτικής Πελοποννήσου) του Βασίλη Π. Ματσινόπουλου, εκδόσεις ΔΕΔΕΜΑΔΗ, Αθήνα 2008, σελ. 294,295:

Τον έγραφαν με τους αποθαμένους

Πουλάκι (ν) εταξίδευε από μακρύ ταξίδι

 και ήρθε κι αποκούμπησε στης εκκλησιάς την πόρτα,

μάειδε λαλούσε σάν πουλί, μάειδε σα(ν) χελιδόνι 

μόνο λαλούσε κι έλεγε με ανθρώπινη φωνίτσα!... 

Κι ο μπάρμπας τ’ αφουγκράστηκε κι η θειά του το ρωτάει: 

-Τι έχεις, πουλί, και δε(ν) λαλείς; Τι έχεις, πουλί, και κλαίεις; 

-Εχτές, προχτές, πού πέρναγα απ’ το Νεκροταφείο,

τον μπάρμπα τον εγράφανε με τους αποθαμένους!... 

Κι ώσπου τόειπη το πουλί, ο μπάρμπας ξεψυχάει!

Πουλάκι πήγε κι έκατσε στο ρέχτι του σπιτιού μας… 

Δεν εκηλάϊδα σαν πουλί, μήδε σα(ν) χελιδόνι,

παρ’ εκηλάϊδα κι έλεγε με ανθρώπινη φωνίτσα:

-Εσύ, πού σπέρνεις, μάτια μου, του χρόνου δε(ν) θα σπείρης! 

-Και πού το ξέρεις, ρε πουλί, του χρόνου δε(ν) θα σπείρω; 

-(Ν)εψές, προψές επέρασα στου Χάρου τα σαράγια 

κι ακώ το Χάρο σ’ έγραφε με τούς αποθαμένους!...

(Έ)νας ζευγολάτης έσπερνε σ’ ένα βαθύ χωράφι 

κι ένα πουλί ήρθε και έκατσε στου αλετριού το χέρι, 

στο ζευγολάτη μίλησε με ανθρώπινη φωνίτσα:

-Εδώ πού σπέρνεις σήμερα, στερνά δε θα θερίσης! 

-Και πού το ξέρεις, ρε πουλί, στερνά δε θα θερίσω; 

-Εχτές, προχτές επέρασα στου Χάρου τα σαράγια 

και είδα πως σ’ εγράφανε στου Χάρου τα δεφτέρια  

(ή: στους πεθαμένους σ’ έγραφαν, στού Χάρου τα δεφτέρια!)

*του Ηλία Π. Γιαννόπουλου, δικηγόρου Αθηνών

Γλυφάδα, 27/01/2021