Γράφει ο συμπατριώτης μας Επίσκοπος Ιππώνος (Πατριαρχείο Αλεξανδρείας) κ. ΣΤΕΦΑΝΟΣ:
Πάσχα στην Αρκαδιά (Κυπαρισσία) επί Μητροπολίτου Γερμανού του Εθνομάρτυρος.
Κατά την Εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου, στην σκέψη μας, μεταξύ των άλλων ηρώων που έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος φέρουμε τους δύο λαμπρούς κληρικούς της ΤΡΙΦΥΛΙΑΣ, των οποίων οι προτομές στολίζουν τον Καθεδρικό Ιερό Ναό του Αγίου Αθανασίου Αρχιεπ. Χριστιανουπόλεως της Κυπαρισσίας μας.
Είναι για όλους μας μια υπενθύμιση της προσφοράς τους στο ξεσηκωμό του σκλαβωμένου γένους μας.
Ο Μητροπολίτης Χριστιανουπόλεως
Γερμανός και ο κατά σάρκα εξάδελφος και Πρωτοσύγκελλος του Αρχιμ. Αμβρόσιος Φραντζής (+1851).
Η γραφίδα του Πρωτοσυγκέλλου μας χάρισε το σπουδαίο τετράτομο έργο του με τίτλο "Επιτομή της ιστορίας της αναγεννηθείσης Ελλάδος".
Ο Μητροπολίτης Γερμανός ήταν μια όντως φωτεινή προσωπικότητα.
Ο Πρωτοσύγκελλος Αμβρόσιος γράφει για τον Μητροπολίτη Γερμανό: "Είχεν μεν ολίγον παιδεία, αλλ' ήτον αγχίνους, έχων μέγα μνημονικόν και νουν αντιλιπτικόν....ήτο φιλαναγνώστης αμίμητος, έχαιρε πολλήν υπόληψιν και αγάπην, είχε ψυχήν γενναία και ατρόμητον καρδίαν, ήτο σταθερός και ακλόνητος εις τα θρησκευτικά. Εγνώριζε τας διαλέκτους την Σερβικήν και την Μολδαβικήν, μετά γραμματάτων, την δε Τουρκικήν απλώς. Είχε πολύν ενθουσιασμόν δια την ανέργεσιν της Πατρίδος".
Ο κατά κόσμον Γεώργιος Ζαφειρόπουλος γεννήθηκε περίπου το 1760 στο ορεινό χωριό Μεσορρούγι των Καλαβρύτων, οι γονείς του Ζαφείριος και Ευσταθία είχαν καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη.
Μοναχός εκάρη στην Ιερά Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου. Εκεί χειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος. Υπηρέτησε ως δάσκαλος στη Θεσσαλονίκη, στο Βελιγράδι και στη Βλαχία.
Το 1798 στις 28 Φεβρουαρίου χειροτονήθηκε στον Ιερό Ναό Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Βουκουρεστίου τιτουλάριος Μητροπολίτης Σεβαστείας, Βοηθός της Μητροπόλεως Ουγγροβλαχίας.
Τότε η Μητρόπολη αυτή υπαγόταν απευθείας στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Τη χειροτονία τέλεσε ο Μητροπολίτης Ουγγροβλαχίας Δοσίθεος (+14/13/1826), συμπαραστατούμενος από τον Μητροπολίτη Σταυρουπόλεως Γρηγόριο (+1799), τον Αρχιεπίσκοπο Πωγωνιανής Άνθιμο (+1808) και τους Επισκόπους Αρτζεσίου Ιωσήφ (+27/10/1820) και Μπουζαίου Κωνστάντιο (8/9/1827).
Το Μάρτιο του 1807 εξελέγη Μητροπολίτης Χριστιανουπόλεως εις διαδοχή του αείμνηστου Μητροπολίτου Γερμανού (1793 - + 1807).
Στις 21 Μαΐου 1819 μυήθηκε στη Φιλική Εταιρεία. Τον Απρίλιο του 1821 φυλακίστηκε μαζί με άλλους Αρχιερείς και προκρίτους της Πελοποννήσου στις φυλακές της Τριπολιτσάς. Εξαιτίας των κακουχιών και των δυσμενών συνθηκών της φυλάκισης εκοιμήθη στην Τριπολιτσά στις 21 Σεπτεμβρίου 1821. Μαρτυρικό τέλος είχε και ο Ιεροδιάκονος του, που τον συνόδευε.
Ο Μητροπολίτης Αμυκλών και Τριπολιτσάς Δανιήλ (+10/10/1831), συγκρατούμενος του στις φυλακές της Τριπολιτσάς, τον χαρακτηρίζει ως "άνθρωπον αγιώτατον".
Ο δε Φωτάκος (Φώτιος Χρυσανθόπουλος) στα απομνημονεύματα του γράφει:
"Ο Ποιμενάρχης ούτος ήτον επίσημος δια τας γνώσεις του και τον ενθουσιασμόν του, σεβόμενος πολύ δια τα εκκλησιαστικά του προτερήματα".
Για τον Μητροπολίτη Γερμανό έχουν γράψει πολλοί ιστορικοί όπως ο Κώστας Καλαντζής, αλλά και ο πολυσέβαστος διδάσκαλος μου κ. Στάθης Παρασκευόπουλος και άλλοι.
Ο Ιωάννης Λαμπρόπουλος περιγράφει στο ανέκδοτο έργο του περί "Πελοποννησιακής παιδείας", μια Πασχαλινή τελετή, μάλλον του Εσπερινού της Αγάπης, στην πόλη της Αρκαδιάς ( Κυπαρισσίας) την εποχή της Αρχιερατείας του Μητροπολίτου Γερμανού.
"Ούτος δε...γλυκύς το είδος μετείχε και της αρμοζούσης τω χαρακτήρι του αξιοπρεπείας. Ούτος δε κατά την Δευτέρα της Διακαινησίμου μετά την εν τω Καθολικώ (Καθεδρικό) Ναώ της πόλεως Αρκαδιάς Αρχιερατικήν Ιερουργίαν εξήρχετο ούτος ως είχεν ενδεδυμένος τα πολυτιμότερα των ιερών αμφίων του, επί κεφαλής φορών και την πολυτελή του μίτραν, υπό δε των ιερέων και πλήθους χριστιανικού λαού μέχρι της Μητροπόλεως του δια μέσης της πόλεως Αρκαδίας συνωδεύετο, της μακρωτάτης κώμης του μέχρι εδάφους καταπιπτούσης,
κ' εντεύθεν υπό τινός των Διακόνων του τα άκρα αιρομένης, ώστε μη επί τούτου σύρεσθαι, οι Οθωμανοί και μάλιστα αι από των δικτυωτών των παραθύρων θεώμεναι Οθωμανίδες, υπ' εκπλήξεως τινος συγκινεικοτάτης καταλαμβανόμενοι διά το μετ' αξιοπρεπείας μεγαλοπρεπές της πομπής και δι' αλλήλων επευφημούντες "μάσιαλα" (δηλ εύγε!) υπέρ αυτού υπεψιθήριζον. Μετά δε την εις την Μητρόπολιν είσοδον του, αποδυόμενος τα ιερά άμφια, εδέχετο τας επισκέψεις πάντων, ουδ' αυτών των Οθωμανών εξαιρουμένων. Ενταύθα παρατηρητέον ότι τοιαύται θρησκευτικαί διά μεγαλοπρεπείας κατά τας δούλας εποχάς επιδείξεις, τον μεν δούλον λαόν επί τε την θρησκεία και τη εγκαρτέρησει εστήριζον, τοις δ' Οθωμανοίς σέβας εμπνέουσαι, επί το ηπιώτερον την κατ αυτού προκατάληψιν των διέθετον ..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου