Ένας Μεσσήνιος στην κορυφή της ΑΔΕΔΥ

Το λεξιλόγιό τους συχνά παραπέμπει σε μάχη. Η απεργία είναι «όπλο». Τα συλλαλητήρια «πάλη». Ο συμβιβασμός «ήττα». Στον κόσμο των συνδικαλιστών αρκετοί βλέπουν τη ρήξη ως μονόδρομο. Ο εκπαιδευτικός Κώστας Τσικρικάς, όμως, είναι γνωστός για τους χαμηλούς του τόνους. Ως πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, σε περίοδο καταλήψεων υπουργείων και μισθολογικών περικοπών, καλείται να βρει - ή να δημιουργήσει - περιθώρια για διάλογο.
Βρέθηκε σε μια θέση που δε διεκδίκησε. Όταν ο απελθών πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Σπύρος Παπασπύρος, τον πρότεινε ως διάδοχό του την τελευταία εβδομάδα του Αυγούστου, ο Κώστας Τσικρικάς είχε ενδοιασμούς. Συνδικαλιστής για περισσότερο από δύο δεκαετίες, ο Μεσσήνιος εκπαιδευτικός δεν ήθελε αρχικά να αναλάβει τη θέση.
Σύμφωνα με όσους τον γνωρίζουν από την πορεία του στη Διδασκαλική Ομοσπονδία Ελλάδος και άλλα συνδικαλιστικά όργανα, είναι ένας άνθρωπος που πιστεύει στη συλλογική δράση και δεν επιδιώκει την προβολή. Αν και προέρχεται από τα σπλάγχνα της ΠΑΣΚ (παράταξης που πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ), έθεσε μόνο μία φορά υποψηφιότητα για δημοτικός σύμβουλος του Ηρακλείου Αττικής στις εκλογές του 2006. Ο συνδυασμός του ηττήθηκε σε εκείνη την αναμέτρηση. Στην ΑΔΕΔΥ ο κ. Παπασπύρος έψαχνε για ένα πρόσωπο που θα ενώνει. Έχοντας να αντιμετωπίσει περικοπές, εργασιακή εφεδρεία και ενιαίο μισθολόγιο, ο κλάδος των δημοσίων υπαλλήλων δεν είχε περιθώρια και για εσωτερικό εμφύλιο.
ΓΕΦΥΡΟΠΟΙΟΣ. Στη συνδικαλιστική του δράση ο κ. Τσικρικάς προσπαθούσε να καλλιεργήσει κουλτούρα συνεργασίας μεταξύ των παρατάξεων. Δεν είναι τυχαίο ότι στο Σύλλογο Εκπαιδευτικών «Γεώργιος Σεφέρης» στον οποίο διετέλεσε πρόεδρος επί σειρά ετών, ΠΑΣΚ και ΔΑΚΕ (που πρόσκειται στη Νέα Δημοκρατία) είχαν συχνά σύγκλιση απόψεων. Τελικά, αποδέχτηκε την πρόταση του κ. Παπασπύρου. Και τώρα δηλώνει ότι ήταν χρέος του να εκπροσωπήσει τον κλάδο των δημοσίων υπαλλήλων.
Τις τελευταίες μέρες το τηλέφωνό του χτυπά αδιάκοπα. Και το πρόσωπό του, γνωστό μέχρι πρότινος κυρίως στο χώρο των εκπαιδευτικών και στην κοινωνία του Ηρακλείου Αττικής, κάνει το γύρο της Ελλάδας και του κόσμου. Μετά τη συνάντησή μας στο γραφείο του, υποδέχεται δύο Ολλανδούς δημοσιογράφους. Την προηγουμένη είχε μιλήσει σε εφημερίδα από την Ιρλανδία. Είναι ευθυτενής, με δυνατή χειραψία. Η φωνή του έχει διδακτική χροιά. Δεν επιβάλλει την άποψή του. Αλλά την παρουσιάζει με την πραότητα και την αυτοπεποίθηση δασκάλου. Σαν να πρόκειται για μάθημα Ιστορίας που δε χωρά αμφισβήτηση. «Χρησιμοποίησαν τους δημοσίους υπαλλήλους και αφού ψηφοθήρησαν πάνω τους, τώρα τους συκοφαντούν», λέει για τους πολιτικούς. «Στο πάρε-δώσε, και αυτός που λαδώνεται έχει ευθύνη. Τα συνδικάτα όμως ούτε κυβέρνησαν ούτε νομοθέτησαν. Άλλοι νομοθετούν. Εμείς διεκδικούμε αξιοκρατία και ισονομία στις προσλήψεις», προσθέτει. Για τον ίδιο η εφεδρεία ισοδυναμεί με επίδομα ανεργίας και η μονιμότητα είναι κεκτημένο που εξασφαλίζει την ανεξαρτησία του δημόσιου τομέα από τα κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία. Ενώ για όσους υποστηρίζουν ότι η ασφάλεια της μονιμότητας μπορεί να λειτουργήσει εφησυχαστικά, ο κ. Τσικρικάς αναφέρει ότι πέρσι σε περίπου 40 δημοσίους υπαλλήλους επιβλήθηκαν πειθαρχικές ποινές οριστικής απόλυσης. Από 'Τα Νέα'.