Ο Αρχαίος τραγικός ποιητής Ευριπίδης σε ένα από τα ρητά του είχε αναφέρει ότι "Μετά το όριο της πείνας, πλούσιοι και φτωχοί είναι το ίδιο..." Το ρητό τα λέει όλα. Όπως την Ελλάδα που αλλάζει. Μια Ελλάδα ΤΏΡΑ ως αρχηγός της αντιπολίτευσης θα αντικρίσει την Μ. Πέμπτη ο κ. Σαμαράς στην Κυπαρισσία τα ωμά προβλήματα της, βλέποντας την Ομηρική πόλη που επιστρέφει στη λήθη. Καλοδεχούμενος ως άρχοντας. Αλλά με ορισμένες αλήθειες που πονάνε.........Γιατί άραγε............ Η αλήθεια είναι ότι οι πολιτικοί μας θα δει αρχικά μια Μεσσηνία που χάνεται.Θα δει την Τριφυλία αποψιλωμένη από υπηρεσίες, χωρίς ΙΚΑ, ΔΟΥ, σχολεία και σύντομα από ότι φημολογείται χωρίς Αστυνομικά τμήματα. Θα αντικρίσει μια Τριφυλία που ξέχασαν τα ιστορικά της μνημεία και κάστρα όπως το Κάστρο των Γιγάντων που εδώ και 10 χρόνια δεν μπορεί να επιδιορθωθεί μαζί με την Περιστεριά.
Θα προβληματιστεί από ένα λιμάνι έκτρωμα που καταβρόχθισε πακτωλό εκατομμυρίων Ευρώ με πόρους που έκαναν φτερά. Θα ξαφνιαστεί από την φτώχεια που ζώνει σταδιακά την Ελληνική περιφέρεια. Θα δει τον δρόμο Κυπαιρσσίας- Φιλιατρών που δεν έχει παραδοθεί επίσημα όπως και το Γαργαλιάνοι Ρωμανού που έπρεπε να τελειώσει από το 2010. Θα δει την ανάπτυξη που ονειρεύεται στους κάδους απορριμμάτων, στις σκουριασμένες παιδικές χαρές, στους δρόμους με κατηφή πρόσωπα, τους αγρότες με το χαρακωμένο πρόσωπο να αναζητούν μάταια μια απάντηση για το μέλλον του και των παιδιών του.... Κυρίως όμως θα σοκαριστεί από την βεβαιότητα ότι αυτές οι υπηρεσίες που απώλεσε η περιοχή της Τριφυλίας αλλά και όσες χάνει η Μεσσηνία ακόμα και αν βελτιωθεί η οικονομική μας κατάσταση ως χώρα, δεν πρόκειται ποτέ να επιστρέψουν στην βάση τους. Διότι θα είμαστε ηλεκτρονικά ενημερωμένοι.
Σε σχολεία και υπηρεσίες χωρίς υπολογιστές και με προιόντα τεχνολογίας και υπηρεσίες που τιμολογούνται με 23% ως φόρος πολυτέλειας. Αλλά στο τέλος θα κάνει αυτοκριτική στο καθρέπτη της πολιτικής ζωής της χώρας όταν δει ότι οι τουρίστες που περιμένουν τα ξενοδοχεία με τα επαγγέλματα που ζουν από τους επισκέπτες, θα είναι λίγοι μετρημένοι διότι εκεί δεν χωρούν αναλήθειες. Ο επισκέπτης θέλει κάτι το ξεχωριστό και όχι τετριμμένες προβολές της δεκαετίας του 60. Μια Μεσσηνία που έχει αεροδρόμιο αλλά η μισή παραμένει με δρόμους που θυσιάζονται νέα παλληκάρια. Με ένα Νομό που η ανεργία ξεπέρασε το 28% και η φτώχεια εξαπλώνεται με τους Δήμους να ζητούν περισσότερες κοινωνικές υπηρεσίες. Η Μεσσηνία και η Τριφυλία περιμένει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου