Χρονογράφημα ΤΟΥ Παναγιώτη Αντωνόπουλου
Πίνοντας του σκασμού ο Πλάτων γίνεται στουπί. Σθεναρώς ύστερα ανεβαίνει στην καρέκλα ή στο τραπέζι στην ταβέρνα << Αρκαδιά >> και αφήνει να μιλήσει το κρασί. Χθες τον πέτυχα στο τέλος. Έλεγε: << Θα σας πω για το μύθο. Ο μύθος θεοποιεί, αγιοποιεί, ισχυροποιεί και προσάγει ακατανίκητο συμβολισμό στο μυθοποιημένο. Ο Ηρακλής είχε μαζί του στο βουνό που συγκρούσθηκε με το λέοντα το τόξο του. Λογικό η εξόντωσή του να γινόταν με τη χρήση του. Όμως ο μυθοπλάστης ρίχνει τους δυο αντιπάλους σε μια μάχη πάλης ασυνήθη μέχρι εσχάτων. Και το κάνει για να αυξήσει το βαθμό ηρωισμού του Ηρακλή. Άλλο να πνίγει το λιοντάρι κι άλλο να το σκοτώνει με τα βέλη!
Πάμε τώρα στο Μεγαλέξανδρο. Κι εδώ ο ανθρώπινος μύθος που τον περιέβαλλε δείχνει νοσηρός, πληθωρικός και υπερβολικός. Οι μύθοι του ίππου του Βουκεφάλα, του γόρδιου δεσμού, η δίψα του στην έρημο κι άλλα, λειτουργούν χάρη στη δύναμη της μυθοπλασίας ως μοχλοί ηρωισμού και θεοποίησής του. Κι αν ο μύθος τον θέλει Μέγα η πραγματικότητα δείχνει μαμμόθρεφτη να το δεχτεί και ποιεί αντίσταση. Διότι πώς είναι Μέγας ένας όταν σε μια πολιορκία αξιόλογης πόλης που ζήτησε την υποταγή της και αντιστάθηκε, εξοργίστηκε τόσο που διέταξε στο τέλος της νίκης του την ανελέητη σφαγή των κατοίκων της μέχρι ενός! Μηδέ και των παιδιών εξαιρουμένων! Αλλά και ο στρατηγός Παρμενίων, Κλείτος, και Φιλώτας δεν σφάχτηκαν από το κοφτερό σπαθί του; Δυστυχώς η έκλαμψη του μύθου υπερνικά ότι αδύνατο πράττουν οι << ήρωες >> και το αποσιωπά!
Μετά τον ενέπνευσε η ποιητική αύρα. Άκρως μελίρρυτος απάγγειλε: << Στα χρόνια τα δεκάξι / ο Μεγαλέξανδρος / στον πόλεμο ξεκίνησε να πάει//. Την όμορφη γοργόνα / την αγάπη του / στην αμμουδιά που παίζουν χαιρετάει //. Στα ξένα που γυρίζει ο Μεγαλέξανδρος / μπλέκει με την πριγκίπισσα Ρωξάνη //. Στην όμορφη γοργόνα / ούτε ένα μήνυμα / ούτε ένα <<γεια σου >> μακρινό δε φτάνει //. Τριαντατριών χρόνων ο Μεγαλέξανδρος / στα Σούσα αφού αγάπησε πεθαίνει //. Η όμορφη γοργόνα/ που δε το ‘μαθε / στην αμμουδιά την παιδική προσμένει //. Όποιος γουστάρει πάει / για Μεγαλέξανδρος / << καλή μου ξαναγύρισα >> της λέει //. Στην όμορφη αγκαλιά της / ξημερώνεται / κι απ’ τη χαρά της τραγουδάει και κλαίει //. Η τύχη μας μεγάλη / κι ας είναι κάλπικη / Αρίσταρχε, χαράλαμπε, Μανώλη //. Δημήτρη, Παναγιώτη /τη βολέψαμε / για Μεγαλέξανδρος περνάμε όλοι //.
ellinikoxronografima
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου