Μια φορά και έναν καιρό.. όχι στα παραμύθια, μα στο λίγο χθες της ζωής, τότε που Άγιες μέρες σαν τις σημερινές, αυτοί που δεν είχαν μοίραζαν τα λίγα, κάνοντας πλούσιες τις καρδιές τους. Ζούμε στα σύνορα του παραλόγου. Η λογική του κόσμου σκοτείνιασε τον νου και ξεθώριασε τα όνειρα πολλών ανθρώπων. Κολλήσαμε σε ασήμαντα και τα σημαντικά δίπλα μας περνούν χωρίς να τους δίνουμε σημασία. Κλεισμένοι οι πιο πολλοί στα Εγώ του εαυτού μας, ανέμελο κοπάδι προβάτων, μη βλέποντας τα λιοντάρια που τριγυρνούν δίπλα μας, νομίζοντας πως θα φάνε μόνο τους άλλους. Μια φορά και έναν καιρό… ήμασταν άνθρωποι, με φιλότιμο, ανθρωπιά και μπέσα.
Τώρα σκλήρυναν οι καρδιές, ένα απέραντο κενό γέμισε τις ψυχές μας.
Πολλοί συνάνθρωποι μας, βουβοί, πνιγμένοι στην σιωπή, άνθρωποι μονάχοι, κυριευμένοι από απελπισία, περιμένουν να φανεί η ΕΛΠΙΔΑ. Και περιμένουν, περιμένουν μοναχικά πουλάκια πάνω σε σύρματα. Πολλά παιδιά έπαψαν να μετρούν τ` αστέρια.
Και άλλοι πνιγμένοι στη μοναξιά του πλούτου, κλέφτες ανθρώπινων ζωών και ψυχών, πλούσιοι και επιτυχημένοι, νοικιάζουν φίλους για να διαχειριστούν την δική τους μοναξιά.
Αν δεν μείνουμε άνθρωποι , δεν θα βρούμε ανθρώπους.
Στις βιτρίνες της υποκρισίας των πόλεων, αναβοσβήνουν τα λαμπιόνια επίδειξης και πολλοί συνάνθρωποι μας σε μαύρα σκοτάδια, χωρίς φωτάκια ελπίδας.
Έρχεται η ζωή να μας μάθει πως είναι μεγαλείο να βοηθάς, να αγαπάς, να συγχωρείς.
Δώσε χωρίς προϋποθέσεις, ποτέ δεν θα αδειάσεις.
Η προσφορά είναι σαν την ανάσα, γεμίζει το μέσα μας με χρώματα και αρώματα ζωής.
Ένα συμβόλαιο με την τύχη είναι η ζωή, με πόση αγάπη, ανθρωπιά και φως θα την γεμίσουμε ?
Τούτες οι Άγιες ημέρες , ας φωτίσουν τις καρδιές όλων μας, μοιράζοντας την ΕΛΠΙΔΑ , την αγάπη, λίγο χαμόγελο , μια μικρή προσφορά στους αδίκως ξεχασμένους της ζωής. Η ζωή ξέρει να επιστρέφει συμπεριφορές.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ σε όλους.
Κωνσταντίνος Αντωνόπουλος
Γραμματέας Συλλόγου Φίλων Νοσηλευτικής Μονάδας Κυπαρισσίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου