ΟΙ ΟΜΙΛΗΤΕΣ
Το ζήτημα έθεσε με την εμπνευσμένη ομιλία του και ο αντιδήμαρχος Πύλου-Νέστορος, γιατρός Παναγιώτης Πετρόπουλος, άνθρωπος που ασχολείται δεκαετίες με την αυτοδιοίκηση, τόσο ως δήμαρχος Χώρας και επί «Καποδίστρια» Νέστορος, όσο και για δύο θητείες επί «Καλλικράτη» στο Δήμο Πύλου-Νέστορος. Ο ομιλητής αναφέρθηκε στη γνωριμία του και τη συνεργασία του με τον Θαν. Κυριαζή, ενώ διατρέχοντας τη δωδεκάχρονη διαδρομή του μέσα από το έργο του στο Σιδηρόκαστρο, υπογράμμισε ότι με τις αποφάσεις και πρωτοβουλίες του, μέσα από το Κοινοτικό Συμβούλιο το αποτέλεσμα ήταν χειροπιαστό και για τις υποδομές του χωριού και για την ποιότητα ζωής των κατοίκων. Δεν έκρυψε την αγωνία του ότι με τη σημερινή δύσκολη οικονομική κατάσταση και το ανεπαρκές θεσμικό πλαίσιο για τα χωριά, κυρίως τα ορεινά και απομακρυσμένα, πληρώνουν βαρύ τίμημα που ήδη αντικατοπτρίζεται σ’ όλη τη χώρα και την κοινωνία.
ΤΟ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ
Με ακόμη πιο παραστατικό τρόπο ο Σιδηροκαστρίτης Παναγιώτης Γεωργακόπουλος, στρατηγός ε.α. της ΕΛ.ΑΣ. και διακεκριμένος πνευματικός άνθρωπος, έδωσε την εικόνα του χθες και του σήμερα για τα ελληνικά χωριά, μέσα από το παράδειγμα του Σιδηροκάστρου. Ένα χωριό που από 1.375 κατοίκους σε μεταπολεμική απογραφή, με υπηρεσίες, εμπόριο και παραγωγή ήταν το κέντρο της ορεινής Τριφυλίας, ενώ με τις πολιτικές επιλογές και τη γενικότερη οικονομική κατεύθυνση της χώρας τις τελευταίες 6 δεκαετίες, έφθασε τους 120 κατοίκους από τους οποίους οι περισσότεροι σε μη παραγωγική ηλικία. Ο Π. Γεωργακόπουλος αναφέρθηκε εκτενώς στην 12ετία 1987-1998, όπου επί προεδρίας του Θανάση Κυριαζή υπήρξε μια στροφή και ένα ενδιαφέρον για το Σιδηρόκαστρο και πράγματι με τα έργα που έγιναν και τις δραστηριότητες που αναπτύχθηκαν στο χωριό δημιουργήθηκαν οι συνθήκες για καλύτερη ζωή, ενώ με τις πρωτοβουλίες της Κοινότητας, το χωριό έγινε πόλος έλξης για την περιοχή με εκδηλώσεις και άλλες δραστηριότητες. Μάλιστα προσέλκυσε πολλούς Σιδηροκαστρίτες να επενδύσουν στο χωριό και να βελτιωθεί ο οικιστικός του πλούτος ώστε να διατηρείται μέχρι και σήμερα.
ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΟΙ ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ…
Στο θέμα επανήλθε ο συντονιστής της εκδήλωσης με αναφορά του σε στίχους από το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου «Των Ελλήνων οι Κοινότητες φτιάχνουν νέους γαλαξίες…» για να επικρίνει τις επιλογές που έγιναν επί «Καποδίστρια» και «Καλλικράτη», που μετέτρεψαν τα χωριά σε οικισμούς γερόντων, χωρίς καμία μέριμνα και ενδιαφέρον. Σημείωσε χαρακτηριστικά: «Μιλάμε για την τελευταία κοινοτική περίοδο, αφού με τις τρείς 4ετίες (1987-1998) έκλεισε και ο κύκλος των Κοινοτήτων στην Ελλάδα. Μαζί της άρχισε και η φθίνουσα πορεία των χωριών, αφού τα «υποκατάστατά» τους τόσο στον «Καποδίστρια» όσο και τον «Καλλικράτη» ήταν και είναι «καρικατούρες» Κοινοτήτων! Ουσιαστικά τα χωριά έχουν αφεθεί στην τύχη τους, από κάθε πλευρά, γι’ αυτό και αργοπεθαίνουν! Θα πρέπει κατά τη γνώμη μου οι άνθρωποι εκεί να αυτοοργανωθούν είτε σε παραγωγικές ομάδες, είτε σε συνεταιρισμούς, είτε και σε εταιρείες ακόμη, για να επιβιώσουν. Να συνεργαστούν στενά με τους Συλλόγους αποδήμων, οι οποίοι θα πρέπει να αναλάβουν πιο ενεργό ρόλο αν θέλουμε τα χωριά να κρατηθούν ζωντανά. Αυτά τουλάχιστον που συγκεντρώνουν κάποιες μίνιμουμ προϋποθέσεις. Αν πραγματικά θέλουμε να ξαναζήσουν τα χωριά πρέπει να αναβιώσουμε το «κοινοτικό σύστημα» στην επερχόμενη τροποποίηση του «Καλλικράτη».
Στα χωριά χρειάζεται να ξαναβρεθούν και να ξαναμιλήσουν οι άνθρωποι, να συζητήσουν, να διαφωνήσουν, να συμφωνήσουν, αλλά στο τέλος να βρουν ενιαία θέση για τις τοπικές υποθέσεις. Για να υπηρετήσουν τον άνθρωπο και τις μικρές κοινωνίες των χωριών! Αλλιώς σε λίγα χρόνια και με τα μνημόνια να φθάνουν μέχρι μυελού οστών, δεν θα υπάρχει στα χωριά μέριμνα ούτε για τα στοιχειώδη. Φωτισμό, σκουπίδια, ύδρευση κλπ.». Παράλληλα σχολιάζοντας τα πρόσθετα φορολογικά βάρη στον αγροτικό κόσμο, είπε ότι σε λίγο όλος ο πληθυσμός των ελληνικών χωριών, κυρίως των ορεινών, θα είναι ανενεργός, αν δεν ξεκινήσει μια πραγματική εκστρατεία για παραγωγική ανασυγκρότηση με εξειδικευμένες για τα χωριά προϋποθέσεις και όρους.
ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΧΩΡΙΩΝ
Με τις επισημάνσεις για την κατάρρευση και εγκατάληψη των χωριών, κυρίως των ορεινών, συμφώνησαν τόσο Θανάσης Κυριαζής, οποίος στην ομιλία έκανε μια εκτενή αναφορά στο όραμα και στο πρόγραμμα για ένα «αλλιώτικο Σιδηρόκαστρο», πράγμα που εν πολλοίς υλοποιήθηκε στη 12ετία 1987-1998, ενώ στάθηκε ιδιαίτερα στην πορεία των χωριών στην «καποδιστριακή» και «καλλικρατική» εποχή, επισημαίνοντας τους κινδύνους για τα ορεινά χωριά, όπου οι υποδομές απαξιώνονται, το επίπεδο ζωής χειροτερεύει, η ζωή και η ανάπτυξή τους μένουν τώρα ως όνειρο απατηλό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου