Ανέχου και απέχου. Επίκτητος, 55 μ.Χ.-120 μ.Χ.
Η στωικότης του ανωτέρω ρηθέντος μπορεί να εξασφαλίσει αταραξία στους ταραγμένους μας καιρούς. Να το πούμε στην καθαρεύουσα: «συχώρα και προχώρα» (Δημ. Τσίγγανος)! Ακολουθώ κατά κανόνα την συμβουλήν των. Την θεωρώ, πέραν των άλλων, δυνάμει απαραίτητον για την θεραπείαν της τέχνης. Λίγα πράγματα με παρεκτρέπουν της ανωτέρω οδηγίας. Ένα απ’ αυτά σίγουρα είναι η ανευθυνότης θεσμικά υπευθύνων, όπως και αν αυτοί μας προκύπτουν. Και είναι τόση και τέτοια σ’ όλη την ιεραρχία του πολιτικού βίου, ώστε δεν μπορώ να σεμνύνομαι ότι θεραπεύω την τέχνη απερίσπαστος. Τελείως καλοπροαίρετα, φαίνονται απαραίτητες προς «αυτοδιοικητικό» οι συμβουλές: α) Πολίτου ίδιον=(ταιριαστό), να ψάχνει πού αυτός έσφαλε. Ιδιώτου (εξ’ ου και idiot) ίδιον είναι, να ψάχνει εις άλλους την ευθύνη του λάθους του. (Επίκτητος)!
Η οξύνοια στην κριτική σκέψη δεν είναι αντιστρόφως ανάλογη της χιλιομετρικής αποστάσεως της θέσεως περί ου ασκείται. (Αντελήφθητε κάποια καραντίνα); Θα είπει τις, μα εδώ δεν αντελήφθει τους «αδυνατούντες υπηρεσιακούς παράγοντες» ώστε να προστατέψει τον δήμαρχό του, το κοινόν συμφέρον κι’ όλα όσα επικαλείται εισηγητικά στην επιστολήν του. Αν είναι να κάνεις «κουτουράδες» και πράγματα άκριτα, θα τα κάνεις ακόμη και αν, εγκαταλείποντας την εστία σου, κατοικοεδρεύσεις και εντός του δημοτικού καταστήματος εν προκειμένω! β) «Καλό είναι να εμπιστεύεσαι, αλλά καλύτερο να ελέγχεις». (Γεώργιος Σκούρας) Άριστος διοικητικός. Διευθυντής β/βάθμιαςΕκπαιδεύσεως: Μαϊστωρ τηλεδιοϊκήσεως επί σειρά ετών. Ευφυέστατος! γ) Αν αναλάβεις κάποια θέση που ξεπερνά τις δυνάμεις σου, αφενός θα ρεζιλευτείς, αφετέρου θα παραλείψεις να κάνεις αυτό που μπορείς. (Επίκτητος) Αφορισμοί. Όσα αφορούν στο υπόλοιπον απαντητικό κείμενο του αγαπητού αντιδημάρχου είναι: «άλλα λέει η θειά μου άλλα ακούν τ’ αυτιά μου» (Αναστασία Νικολακοπούλου) Αγρότης 97ετής, διαυγεστάτη.
Υ.Γ. 1) Επέλεξα τον Επίκτητο α) Διότι χρειάζεται αρκετή δόση στωϊκότητος, όταν διαλέγεσαι με αιρετούς πεπαιδευμένους παλαιοκομματικό τω τρόπω. β) ‘Οτε εγεννήθη ο Επίκτητος, εν μέσω Ρωμαϊκής κατοχής, είχαν επί μακρόν καταλυθεί οι Ελληνικές πόλεις – κράτη και η δημοκρατία τους ανήκε πλέον εις το απώτατον παρελθόν, πλέον των πέντε γενεών. Παρ’ όλα αυτά διετηρείτο – θαυμαστώ τω τρόπω- η διάκρισις μεταξύ πολίτου και ιδιώτου. γ) Ο Επίκτητος εγεννήθη δούλος – (οι γονείς του ήσαν δούλοι). Ο ίδιος αφού κατόρθωσε σταδιακώς να ευρεθεί στην θέση «απελεύθερου», μετεπήδησε στην κατάσταση του πολίτου και έγινε φιλόσοφος, (από τους κυριότερους των στωικών), και δάσκαλος σπουδαίων ανδρών που τη επιμελεία των διεσώθη σημαντικό κομμάτι εκ του έργου του. Ημείς, αντιθέτως, θεωρούμε ότι εγεννήθημεν ελεύθεροι και κατέστημεν δούλοι τῇ φροντίδι της πολιτειακής μας παθογένειας.
Υ.Γ. 2) Δεν επιζητώ δημοσιότητος δια της παρούσης. Έχετε αντιληφθεί, ελπίζω, ότι στις μέρες μας ο συγχρωτισμός, έστω δια της γραφίδος, με αιρετούς ως άνω πεπαιδευμένους, περιποιεί αρνητική δημόσια εικόνα για τον συγχρωτιζόμενο.
Υ.Γ. 3) Επειδή η εικόνα της διοίκησης φαίνεται και απ’ τις λεπτομέρειες. Και επειδή αναφέρεστε στις έγνοιες σας για την αδιατάρακτη ειρήνη της καθημερινότητος των πολιτών. Άραγε έχουν την ίδια γνώμη οι επαγγελματίες της Πάνω Πόλης, χάνοντας έσοδα στην «λούμπα» που υμείς δημιουργήσατε; Σας γνωρίζω το εξής: Στωικώς αναμένω, πολύ πριν των «αυτοδιοικητικών εκλογών» -πλέον του έτους,- να φωτιστεί το κάστρο. Βέβαια, πρέπει να ομολογηθεί τους τελευταίους μήνες έγινε φωτιστική πρόοδος. φωταγώγησης του εξωτερικού μανδροτοίχου, όχι ακόμη των επάνω εσωτερικών προμαχώνων (ντάπιες). Σας γνωρίζω ότι το σύνολο των αρχιτεκτονικών μελών αποτελούν το χαρακτήρα ενός μνημείου, έστω και εις ερειπιώδη κατάσταση. Η μερική φωτιστική προβολή του αποτελεί ύβριν και ευθεία προσβολή έναντι του μνημείου, εκτός και αν ισχυριστείτε αισθητική άποψη. (Ξέρετε οι Ίνκας έβγαζαν ανά ένα τα δόντια τους, προκειμένου να αποκτήσουν γοητευτικό χαμόγελο)! Θα μπορούσα να μην κοιτάζω προς το κάστρο. Τι να απολαύσει τις στην θέα φωτιζομένης μάνδρας; Αδυνατούσα όμως να το πράξω. Ζημιούμην ήδη «κρατώντας» εργαστήριο εις θέση που εξυπηρετεί θέασιν του κάστρου. Έχουν μείνει «μισοί» δύο πίνακες μεγάλων διαστάσεων νυκτερινής απόψεως του κάστρου φωταγωγημένου. Θα σας ομολογήσω ότι εξ αυτού, -υπό το κράτος υποφωσκούσης αγανακτήσεως, – «κατέβηκα» στις «αυτοδιοικητικές» εκλογές συντελούντος ακουσίως – μετά ειλικρινούς μου λύπης – στον καταποντισμό της παρατάξεώς σας, καίτοι υποστηριζομένης δύο κομματικών βακτηριών! Δεν ήτο αυτή η πρόθεσής μου. Ευθύνεται απροσδοκήτως η αρχή της ετερογονίας των σκοπών: είναι αρετή του πολιτικού ηγέτου η προ-εικασία της και η αποφυγή εκδηλώσεώς της. Η στωϊκή φιλοσοφία ήτο απαρχή και αίτιο της επικράτησης της νέας «επισήμου» θρησκείας μας. Του αγαπάτε αλλήλους.
Ένεκα τούτου με ειλικρινή αγαπητική ευπείθεια.
́Αναστάσιος ́Αριδᾶς Ζωγράφος
Αντί διαπιστευτηρίων και ηθικόν δίδαγμα. Ας σοβαρευτούμε:
Προσωπικά, απεύχομαι αποτυχία της δημαρχίας Λεβεντάκη. Εκτιμώ ότι δεν αντέχει η πόλις, δεν αντέχει η Τριφυλία, εν’ γένει, περαιτέρω διοικητικές δοκιμασίες. Κράμα ανάγκης και ηθικής υποχρεώσεως, όχι εξ’ ανοήτου φιλοδοξίας, μου δημιούργησαν δεινή συνθήκη τριπλής διοικητικής εμπειρίας ταυτόχρονης: Υπεύθυνος Νομού στο Τμήμα Πολιτιστικών Θεμάτων Β/θμιας Εκπ/σης. Νεοσυσταθέν κι’ οργανωμένο τῇ φροντίδι μου. Παραλλήλως είχα την ευθύνη του εικαστικού τομέα της Δ.Ε.Π.Α.Κ., νυν Φαρίς, συγχρόνως με την διεύθυνση του εικαστικού εργαστηρίου της Κυπαρισσίας. Έχω νιώσει τη μοναξιά και τον πόνο του επικεφαλής υπευθύνου. Μάλλον συμμερίζομαι παρά αντιπολιτεύομαι τον Δήμαρχο. Ό,τι κατορθώθη τότε, δεν ήταν απόρροια μόνο σκληρής προσωπικής εργασίας ή εξυπνάδας. Διαπίστωσα ότι το πολυτιμότερο εφόδιο του επωμιζόμενου δύσκολο διοικητικό έργο, είναι ο συνεργάτης του. Όχι μόνο ο άριστα καταρτισμένος υφιστάμενος συνεργάτης, θα έλεγα, ιδίως αυτός, που εμπιστευόμενός σε, αποκτά συναίσθηση κοινού σκοπού. Ευχαριστώ τους τότε συνεργάτες και δια της παρούσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου