Όλοι χρωστάμε στον Δημήτρη Στρατικόπουλο
Γράφει, ο Θεολόγος Διονύσης Γεωργογιαννόπουλος
Εικόνα 1. Διονύσης Γεωργογιαννόπουλος, ο γράφων του παρόντος κειμένου
Η Κυπαρισσία μας, η πόλη στην οποία γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε γερνά και μάλιστα άσχημα. Ένας τρόπος που συντελεί στην αναχαίτιση της παρακμής της πόλη μας, είναι η στροφή μας στον Πολιτισμό και η ενασχόληση μας μ΄αυτόν. Δεν είναι λίγα τα βιβλία που υπάρχουν και δεν είναι λίγοι εκείνοι οι οποίοι γράφοντας τα, διέσωσαν και εξακολουθούν να διατηρούν ζωντανή την πολιτιστική και λαογραφική μας Παράδοση. Στο παρόν κείμενο μου, θα αναφερθώ σε έναν εξ αυτών. Πρόκειται για τον ιστοριοδίφη Δημήτρη Στρατικόπουλο, η ζωή και το έργο του οποίου, έχουν σημείο αναφοράς την πολυαίωνη νύμφη του Ιονίου Πελάγους (Κυπαρισσία) στην οποία γεννήθηκε, εργάστηκε και διάγει ευπρεπώς τον βίο του όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς να έχει προκαλέσει το παραμικρό παράπονο.
Γεννημένος το 1930, μεγάλωσε αγαπώντας τον τόπο στον οποίο έζησαν και εργάστηκαν σκληρά οι γονείς του, προκειμένου να μεγαλώσουν τίμια τα τέκνα που απόκτησαν. Ο Δημήτρης Στρατικόπουλος εργάστηκε στα ΕΛΤΑ-Ελληνικά Ταχυδρομεία Κυπαρισσίας για 32 χρόνια.
Κατόπιν, ασχολήθηκε με τα κοινά της Τριφυλιακής Πρωτεύουσας για περισσότερα από 10 χρόνια, αρχικά σαν Δημοτικός Σύμβουλος και κατόπιν διατελώντας Αντιδήμαρχος για 5 χρόνια. Πέραν από ένας απαραίτητος άνθρωπος στον χώρο της Πολιτικής, υπήρξε και ένας από τους πιο δραστήριους πολίτες της Κυπαρισσίας αφού ασχολήθηκε με τον αθλητισμό, τη Φιλαρμονική και το Εικαστικό Εργαστήρι. Ο ίδιος δεν παντρεύτηκε και δεν απέκτησε παιδιά. Η αγάπη του όμως για τους συμπολίτες του και η προθυμία με την οποία βοηθά και συμβουλεύει τους νέους, τον καθιστούν πνευματικό πατέρα πολλών. Έχει τιμηθεί με πλακέτες για την μέχρι τώρα προσφορά, ενώ έχουν δημοσιευτεί κείμενα του σε εφημερίδες και περιοδικά. Από το 2005 ασχολείται ενεργά με τη συγγραφή, είναι ένας άξιος και άοκνος εργάτης των γραμμάτων, ένας συλλέκτης πληροφοριών και γεγονότων που τείνουν να χαθούν.
Κι όμως, δεν τα αφήνει να χαθούν ξεχασμένα μέσα σε σκονισμένα συρτάρια. Τα ανασύρει, εξορίζει με τον τρόπο αυτό τη λήθη, θυμίζοντας μας πως ο άνθρωπος που δεν γνωρίζει την ιστορία του, είναι ποταμός χωρίς πηγή και δένδρο δίχως ρίζα. Έχω τη χαρά και την τιμή να τον γνωρίζω αρκετά χρόνια, να έχω στη βιβλιοθήκη μου πολλά από τα βιβλία του και ομολογώ πως χάρη σε κείνον άντλησα σπουδαίες πληροφορίες που δεν γνώριζα και έτσι ξεκίνησα να γράφω, να ασχολούμαι πιο ενεργά με τον τόπο μου. Τα 10 βιβλία του είναι πολύτιμα, ένας πραγματικός θησαυρός, μια σπουδαία πολιτιστική παρακαταθήκη στους νέους, καθώς αναβιώνουν την ιστορία και πολλές από τις μεγάλες μορφές που έζησαν κι έδρασαν στην Κυπαρισσία. Ο τρόπος με τον οποίο γράφει, είναι λιτός, γλαφυρός και κατανοητός. Χρησιμοποιεί γλώσσα απλή, προκειμένου να είναι προσιτός σε όλους. Σε όλη του τη ζωή, δεν επιδίωξε να τιμηθεί, δεν θέλησε να διεκδικήσει συγγραφικές δάφνες. Ωστόσο, η Πολιτεία αναγνωρίζει την προσφορά των έργων του, τον τιμά και τον «αγκαλιάζει».
Επιπροσθέτως, αναφορικά με τα βιβλία του, ο αναγνώστης θα διαπιστώσει πως αναφέρεται πολλές φορές σε ανθρώπους που δεν ζουν και στο σημείο αυτό οφείλω να τονίσω πως η αναφορά του αυτή, σε ανθρώπους που δεν βρίσκονται στη ζωή, δεν αποτελεί αναχρονισμό, τουναντίον, είναι μια μορφή σεβασμού κι ευγνωμοσύνης για όλους εκείνους, είτε πρόκειται για ήρωες που με την θυσία τους ενάντια στους κατακτητές συνετέλεσαν στην προάσπιση της εθνικής μας αξιοπρέπειας, αφού αγωνίστηκαν προς όφελος της πατρίδος μας, είτε σε εκείνους που με τη διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς μέσω του προφορικού και του γραπτού λόγου, κατόρθωσαν να βοηθήσουν εμάς, τους νέους και όχι μόνο να λάβουμε εφόδια, να ακολουθήσουμε τα χνάρια τους, να καταλάβουμε πόσο ευλογημένοι είμαστε που ζούμε στην όμορφη Κυπαρισσία. Δυστυχώς όμως η πόλη μας γερνά. Η Κυπαρισσία είναι πανέμορφη αλλά σε πολλά σημεία μοιάζει με μια παρηκμασμένη από το πέρασμα του χρόνου περιοχή που χρειάζεται σεβασμό. Δυστυχώς, πολλά καταστήματα έχουν κλείσει, αρκετά παλιά κτίρια έπεσαν και πολλά είναι εκείνα που πέφτουν. Ας ελπίσουμε πως θα γίνουν έργα ώστε να γίνει η Κυπαρισσία πόλος έλξης όλο και περισσότερων ανθρώπων, δίνοντας παράλληλα δυνατότητες εργασίας στους νέους που είναι το μέλλον αυτού του τόπου. Δράσεις πραγματοποιούνται. Είναι ευθύνη όλων μας να σεβόμαστε τον τόπο μας, να τον διατηρούμε καθαρό, να βοηθήσουμε στην βελτίωση της εικόνας του. Περνάμε δύσκολα λόγω του κορωναϊού
Οφείλουμε να ευγνωμονούμε όλους όσους διέσωσαν εκείνα χάρη στα οποία γνωρίζουμε το παρελθόν μας. Το γνωρίζουμε άλλωστε καλά πως μέλλον χωρίς παρελθόν δεν μπορεί να υπάρξει. Ευχαριστώ για την προσοχή σας.
Διονύσιος Γεωργογιαννόπουλος, Πτυχιούχος Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, Διπλωματούχος Παιδαγωγικής Και Διδακτικής Επάρκειας.
Εικόνα 2. Ο ιστοριογράφος κύριος Δημήτριος Κων. Στρατικόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου