Μια νέα πολιτιστική ομάδα, η οποία ονομάζεται Καρπουζόσποροι, οργανώνει στην Τριφυλία Μεσσηνίας και το αγρόκτημα και χώρο τέχνης "Ομορφιές και Δυσκολίες" το πρώτο Καρπούζι Φιλμ Φέστιβαλ (11-13/7).
Όπως αναφέρει σχετικά η ομάδα: "Ονομάσαμε το τριήμερο μας καρπούζι. Γιατί είναι εμβληματικός καρπός της μεσσηνιακής γης και του μόχθου των ανθρώπων, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι μετανάστες, αλλά και γιατί το καρπούζι έχει τα χρώματα της Παλαιστινιακής σημαίας και παγκοσμίως έχει καθιερωθεί ως σύμβολο της αντίστασης στην αδικία, στην εκμετάλλευση, στην κατοχή, στην αποικιοκρατία".
Τα μέλη των Καρπουζόσπορων έχουν επιμεληθεί το πρόγραμμα του φεστιβάλ με την υποστήριξη του Πολιτιστικού Δικτύου για την Παλαιστίνη. Μεταξύ άλλων πρόκειται να παιχτούν πολυβραβευμένες ταινίες όπως η "Αμυγδαλιά" της Χριστίνας Φοίβη, η μικρού μήκους που διεκδίκησε πρόσφατα βραβείο BAFTA με τίτλο "Τα Λουλούδια Στέκονται Σιωπηλοί ως Μάρτυρες" (Θοδωρής Παναγόπουλος), αλλά και το πολυσυζητημένο "Foragers" (Χιουμάνα Μάνα). Οι προβολές πλαισιώνονται από μουσικές εκδηλώσεις και ανοιχτές συζητήσεις, ενώ καθόλη τη διάρκεια του τριημέρου συγκεντρώνεται οικονομική ενίσχυση για την πρωτοβουλία νερού στην Παλαιστίνη για το Shawwa Gaza Emergency Water Relief Initiative. Η είσοδος είναι ελεύθερη. Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο προφίλ στο Instagram της διοργάνωσης.
Το πρόγραμμα του 1ου Καρπούζι Φιλμ Φέστιβαλ:
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 11/7
Εναρκτήρια προβολή για τους αγώνες για τη γη στη Δυτική Όχθη και τον αγώνα 18 αγελάδων να επιβιώσουν στην κατεχόμενη Βηθλεέμ, στην Παλαιστίνη. Τραγούδια και μουσική.
7:30 μ.μ. Αφίξεις, καλωσόρισμα και μπουφές από την ομάδα Καρπουζόσποροι
8:45 μ.μ. Προβολή ταινίας και συζήτηση. Σύντομη εισαγωγή από το BDS Greece και το Πολιτιστικό Δίκτυο για την Παλαιστίνη.
ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΜΕΝΕΣ 18 (2014, 75’) των Amer Shomali, Paul Cowan. Με την θερμή υποστήριξη του DOUNIAS.
10.30μ.μ. Ζωντανή μουσική. Παλαιστινιακά τραγούδια από την Nahead Bishara (φωνή).
11.30 μ.μ. DJ set Temporal
ΣΑΒΒΑΤΟ 12/7
Ταινίες και συζήτηση για το αίσθημα του ανήκειν - στην πόλη και στο χωριό, τη θάλασσα και το βουνό. Για την αναζήτηση αγάπης, αποδοχής και αλληλεγγύης. Για την πολιτιστική αντίσταση μέσω ταινιών εν εξελίξη και ωριμασμένα ολοκληρωμένες.
7.30 μ.μ. Μουσική και μπαρ ενίσχυσης με πίτες και ζα’αταρ. Καλωσόρισμα από την ομάδα Καρπουζόσποροι.
8:45 μ.μ. Προβολή ταινιών και συζήτηση με δημιουργούς. Σύντομοι χαιρετισμοί από το BDS Greece, το Πολιτιστικό Δίκτυο για την Παλαιστίνη, την Οργάνωση Ενωμένων Γυναικών Αφρικής.
- Ταινία μικρού μήκους σε εξέλιξη (work in progress) ΕΠΙ ΣΕΝΑΡΙΩΝ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΕΠΑΝΗΛΘΑΝ, ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ, ΜΠΡΟΣΤΑ! (11’) του Αδριανού Σερβέτα
- Ταινία μικρού μήκους σε εξέλιξη (work in progress) ΕΛΑΙΩΝΑΣ (15’) της Διονυσία Κοπανά
- Ταινία μικρού μήκους Σ’ΑΓΑΠΩ, Σ’ΑΓΑΠΩ (2018, 12’) της Κάι Τσιλιμίγκρα Renhult
- Ταινία μικρού μήκους LIWAN: A STORY OF CULTURAL RESISTANCE (2021, 29’) της Ντόρις Χακίμ
- Ταινία μεγάλου μήκους AΜΥΓΔΑΛΙΑ (2019, 76’) της Χριστίνας Φοίβη
11.30 μ.μ. Ζωντανή μουσική με τη Flugen
12.30 μ.μ. DJ set με τον Omar Abozekry
ΚΥΡΙΑΚΗ 13/7
5 μ.μ. Συλλογική κουζίνα και ζωντανή μουσική. Τραγούδια από τις Λένα, Μαρία και τον Γρηγόρη Καπίρη. Τρώμε και μαγειρεύουμε μαζί. Χυλοπίτες, ζα’αταρ και παγωτό καρπούζι. Φέρτε μια γεύση που αγαπάτε και μουσικά όργανα να γραντζουνίσουμε! Συζητάμε με συλλογικότητες για τις δράσεις τους.
7 μ.μ. Ανάγνωση ποιημάτων. Ανάγνωση: Τριφυλιακό Ερασιτεχνικό Θέατρο (ΤΕΘ)
7.30 μ.μ. Συζήτηση για την Παλαιστίνη. Διοργάνωση: Ανοιχτή Συνέλευση Κυπαρισσίας "Κατά Σαδδουκαίων". Ομιλήτρια/ης: Λαμπρινή Θωμά (δημοσιογράφος), Θοδωρής Δημητρακάκης (March to Gaza). Παρεμβάσεις από τις ομάδες: BDS Greece, Πολιτιστικό Δίκτυο για την Παλαιστίνη, AFZ (Ζώνες Ελεύθερες από Απαρτχάιντ, Apartheid Free Zones).
9.30μ.μ. Προβολή ταινιών
- WE WOULD BE FREER (9’, 2023) της Rana Nazzal Hamadeh
- FORAGERS (2022, 64’) της Jumana Manna. Με την θερμή υποστήριξη του DOUNIAS.
- ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΣΙΩΠΗΛΟΙ ΩΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ (2025, 17’) του Θοδωρή Παναγόπουλου
11.15 μ.μ. Ζωντανή μουσική με την Becka Wolfe και τον Omar Abozekry
—------------------------------------------------------------
Έκθεση Mushtabik project
Κατά την διάρκεια του φεστιβάλ στον εκθεσιακό χώρο θα υπάρχει έκθεση από το Mushatabik project. Οπτικοακουστικό υλικό από την ομάδα πολιτικού performance mushtabik.
ΣΥΝΟΨΕΙΣ ΤΑΙΝΙΩΝ
ΚΑΤΑΖΗΤΟΥΜΕΝΕΣ 18 (2014, 75’) των Amer Shomali, Paul Cowan
Βρισκόμαστε στο 1987 και το πρώτο μαζικό κίνημα στη Δυτική Όχθη φουντώνει. Στο χωριό του σκηνοθέτη Αμέρ Σομαλί, στο Μπέιτ Σαχούρ, προάστιο της Βηθλεέμ, ακτιβιστές αποφασίζουν να κάνουν μια συνεταιριστική φάρμα γαλακτοκομικών προϊόντων. Αγοράζουν 18 αγελάδες από ένα ισραηλινό κιμπούτς και τις μεταφέρουν στη Δυτική Όχθη. Δια της εμπειρικής μεθόδου, οι νεόκοποι "λακτιβιστές" τελικά τα καταφέρνουν και ο πληθυσμός εξαρτάται πλέον από αυτό το "γάλα της Ιντιφάντα". Αλλά αυτή η πράξη ανυπακοής δεν περνά απαρατήρητη…
ΕΠΙ ΣΕΝΑΡΙΩΝ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΕΠΑΝΗΛΘΑΝ, ΕΠΙΓΡΑΦΕΣ, ΜΠΡΟΣΤΑ! (11’, σε εξέλιξη / work in progress) του Αδριανού Σερβέτα
Επιγραφές, αφηγήσεις και περιπλανήσεις στο σύγχρονο μητροπολιτικό πεδίο. Η ανάδειξη της μητροπολιτικής ταυτότητας από γύρα σε γύρα και από πρόοδο σε πρόοδο. Η μητρόπολη, η πόλη η γειτονιά και οι γλώσσες τους. Μπάτσοι, τουρίστες, και ‘μεις ανάμεσα να βαδίζουμε ακόμα σε στοές. Ενα μικρού μήκους οπτικό δοκίμιο που μέσω των επιγραφών, των ταμπελών των οδόσημων, αναδεικνύεται κριτικά η έννοια της προόδου και οι τρόποι που εγγράφεται στη συγχρονικότητα της πόλης.
ΕΛΑΙΩΝΑΣ (15’, σε εξέλιξη / work in progress) της Διονυσίας Κοπανά
Ο Ελαιώνας: το τελευταίο αστικό κενό της Αθήνας. Μια ταινία για έναν τόπο σε μετάβαση, λίγο πριν χαθεί μέσα στην αστική κανονικότητα. Μόλις τρία χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης, η περιοχή του Ελαιώνα είναι το τελευταίο μεγάλο αστικό κενό της Αθήνας. Ένας τόπος σε μετάβαση. Το μαλακό υπογάστριο της πόλης εκεί όπου όλα σωρεύονται, κρύβονται και ενίοτε εξαφανίζονται. Μια μαύρη τρύπα στον αστικό ιστό. Ένας τόπος που δεν υπακούει σε καμία τάξη, κανέναν κεντρικό σχεδιασμό. Μια παραφωνία που αντηχεί μέσα στο σώμα της πόλης.
Σ΄ΑΓΑΠΩ Σ’ΑΓΑΠΩ (12’, 2018) της Κάι Τσιλιμίγκρα Renhult
Ένα ντοκιμαντέρ μικρού μήκους για την αγάπη ανάμεσα σε ένα εγγόνι και τη γιαγιά του. Η Καίτη Τσιλιμίγκρα είναι μια από τους πρωτοπόρους του μοντέρνου χορού στην Ελλάδα. Η Κάι παίρνει τον χρόνο να μιλήσει μαζί της για μια παλαιότερη αποτυχημένη απόπειρα δημιουργίας ενός ντοκιμαντέρ για τη Καίτη.
LIWAN: A STORY OF CULTURAL RESISTANCE (2021, 29’) της Ντόρις Χακίμ
Η ταινία "Liwan" αφορά ένα "πολιτιστικό καφέ" στη Ναζαρέτ, το οποίο άνοιξε το 2016, όταν η παλιά αγορά της Ναζαρέτ αποτελούσε απροσπέλαστη περιοχή, ρημαγμένη από την εφαρμογή ενός σχεδίου "ανάπλασης". Παρά τις πολλές δυσκολίες, το καφέ άνοιξε και το παράδειγμά του ακολούθησαν πολλοί πολιτισμικοί χώροι, φέρνοντας στον χώρο μια αναβίωση των υπαίθριων αγορών (souq). Οι χώροι αυτοί εξασκούν μια πρακτική "πολιτιστικής αντίστασης", οργανώνοντας δραστηριότητες που επικεντρώνονται στην παλαιστινιακή ταυτότητα. Η ταινία αποτελεί ένα σημαντικό τεκμήριο της μη βίαιης παλαιστινιακής αντίστασης.
AΜΥΓΔΑΛΙΑ (2019, 76’) της Χριστίνας Φοίβη
Η Αμυγδαλιά είναι ένα δέντρο που ανθίζει λίγο πριν την άνοιξη. Είναι επίσης η λέξη που στοιχειώνει ένα παιδί όταν πρωτοφτάνει στην ελλάδα. Σε ένα μέρος που συχνά θυμίζει καρτ-ποστάλ, άνθρωποι, μέρη και πράγματα συναντιούνται και αποχωρίζονται όπως σε ένα όνειρο. Φωνές γυναικών πλέκονται μεταξύ τους καθώς επιχειρείται να εφευρεθεί μια νέα γλώσσα μέσα από τοπία και χειρονομίες, αναδεικνύοντας απροσδόκητες πτυχές στην έννοια της ελληνικότητας και της Ξένης. Φευγαλέες περφόρμανς, παραλίες, χωράφια, αμυγδαλιές και τσολιάδες σχηματίζουν το αλφαβητάρι μιας προσωπικής γλώσσας που διερευνά τα σύνορα γύρω μας και μέσα μας.
WE WOULD BE FREER (9’, 2023) της Rana Nazzal Hamadeh
We would be freer / بنكون اكتر احرار είναι μια ταινία μικρού μήκους που αναλογίζεται τη σχέση μεταξύ των ιθαγενών φυτών και των αποικισμένων λαών. Μέσα από την ιστορία και την ανταλλαγή γνώσεων, η ταινία εξετάζει προσεκτικά το φυτό σουμάκ ως φάρμακο, μπαχαρικό σε σκόνη, χρωστική ουσία και άλλα. Γνωστό για την έντονη γεύση και το λαμπερό του χρώμα, διαφορετικές ποικιλίες σουμάκ βρίσκονται σε όλο τον κόσμο. Συγκεκριμένα, το σουμάκ Staghorn είναι ιθαγενές σε μέρη του Turtle Island και το σουμάκ Tanner στην ανατολική Μεσόγειο. Υφαίνοντας ανάμεσα στις φωνές δύο γυναικών, η μία από την κοινότητα Mohawk του Kahnawá:ke και η άλλη ενός εσωτερικά εκτοπισμένου πρόσφυγα στη Ραμάλα, το we would be freer σας προσκαλεί να συλλογιστείτε τον ρόλο του φυτού σουμάκ σε δύο κατεχόμενες περιοχές που βρίσκονται μακριά η μία από την άλλη. Μιμούμενη την εξέλιξη των λουλουδιών του φυτού από κίτρινο σε πράσινο και μετά κόκκινο, η ταινία μικρού μήκους είναι μια κυκλική αναστοχασμός της σύνδεσης με τη γη, τη βιωσιμότητα και τα άγρια φυτά.
FORAGERS (2022, 64’) της Jumana Manna
Η ταινία απεικονίζει με χιουμοριστικό και στοχαστικό τρόπο τις εντάσεις γύρω από την πρακτική της συλλογής άγριων βρώσιμων φυτών στην Παλαιστίνη/Ισραήλ. Γυρισμένη στα Υψίπεδα του Γκολάν, τη Γαλιλαία και την Ιερουσαλήμ, συνδυάζει μυθοπλασία, ντοκιμαντέρ και αρχειακό υλικό για να αποτυπώσει τον αντίκτυπο των ισραηλινών νόμων προστασίας της φύσης σε αυτές τις παραδόσεις. Οι νόμοι απαγορεύουν τη συλλογή του ‘akkoub (ενός φυτού που μοιάζει με αγκινάρα) και του za’atar (θυμάρι), οδηγώντας σε πρόστιμα και δίκες εκατοντάδες άτομα που πιάστηκαν να συλλέγουν αυτά τα ενδημικά φυτά. Για τους Παλαιστίνιους, αυτοί οι νόμοι αποτελούν ένα οικολογικό πρόσχημα για μια νομοθεσία που τους αποξενώνει ακόμη περισσότερο από τη γη τους, ενώ οι εκπρόσωποι του ισραηλινού κράτους επιμένουν στην επιστημονική τους εμπειρογνωμοσύνη και το καθήκον τους να προστατεύουν τη φύση. Ακολουθώντας τα φυτά από τη φύση στην κουζίνα, αλλά και τους συλλέκτες από το κυνηγητό από τις ισραηλινές αρχές μέχρι και τα δικαστήρια, το Foragers καταγράφει τη χαρά και τη γνώση που ενσωματώνονται σε αυτές τις παραδόσεις, παράλληλα με την ψυχική αντοχή του Παλαιστινιακού λαού απέναντι στους νόμους που τις απαγορεύουν. Επανεξετάζοντας τους όρους και τους περιορισμούς της συντήρησης του περιβάλλοντος, η ταινία θέτει ερωτήματα γύρω από την πολιτική της εξαφάνισης, δηλαδή το ποιος καθορίζει τι οδηγείται σε εξαφάνιση και τι συνεχίζει να ζει.
ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΣΙΩΠΗΛΟΙ ΩΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ (2025, 17’) του Θοδωρή Παναγόπουλου
Βραβευμένο πειραματικό ντοκιμαντέρ όπου ο σκηνοθέτης ξαναχρησιμοποιεί μερικές μπομπίνες φιλμ 16mm από αγριολούλουδα στην Παλαιστίνη της αποικιοκρατίας, προκειμένου να καταδείξει την καταπίεση του παλαιστινιακού βίου, ζωντανεύοντας το αρχείο σαν χώρο μαρτυρίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου