Παρότι η ελιά είναι γνωστή για την ανθεκτικότητά της σε δύσκολες κλιματικές συνθήκες, παρατεταμένες περίοδοι με θερμοκρασίες άνω των 33°C για περισσότερες από δύο με τρεις ημέρες μπορούν να προκαλέσουν ήπια έως σοβαρή φυσιολογική καταπόνηση, ιδιαίτερα σε ξερικά κτήματα.
Σύμφωνα με γεωτεχνικές παρατηρήσεις, η παρατεταμένη έκθεση σε υψηλές θερμοκρασίες επιβραδύνει τη φυσιολογική λειτουργία του φυτού, επηρεάζοντας αρνητικά την ελαιοποίηση και οδηγώντας ακόμα και σε έντονη καρπόπτωση. Αντίθετα, βραχύχρονες θερμικές «επιθέσεις» δεν προκαλούν μόνιμη ζημιά, αφού το φυτό μπορεί να ανακάμψει αν η θερμοκρασία επανέλθει σύντομα σε φυσιολογικά επίπεδα.
Ειδικότερα, η θερμοκρασία στη φυλλική επιφάνεια της ελιάς είναι πάντα 4 έως 8 βαθμούς υψηλότερη από το περιβάλλον, καθιστώντας ακόμη πιο κρίσιμες τις συνθήκες που επικρατούν στα μέσα του καλοκαιριού. Σε περιπτώσεις όπου το θερμικό στρες διαρκεί για πάνω από 72 ώρες, οι φυσιολογικές αποκρίσεις της ελιάς χρειάζονται έως και έναν μήνα για να επανέλθουν, επηρεάζοντας άμεσα την παραγωγικότητα.
Πώς μειώνεται το θερμικό στρες
Δύο είναι οι κύριες μέθοδοι άμεσης μείωσης του θερμικού στρες:
- Ψεκασμοί με καολίνη ή ζεόλιθο: Τα φυσικά αυτά υλικά αντανακλούν μέρος του φωτός και συμβάλλουν στη μείωση της θερμοκρασίας στα φύλλα, λειτουργώντας όπως τα ανακλαστικά πάνελ στα παρμπρίζ των αυτοκινήτων.
- Αύξηση της άρδευσης: Η ενίσχυση της υγρασίας στο έδαφος ενισχύει την εξατμισοδιαπνοή, δηλαδή την αποβολή νερού μέσω των στομάτων των φύλλων, η οποία οδηγεί σε φυσική ψύξη του φυτού.
Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι η ταχύτητα προσαρμογής στις νέες κλιματικές συνθήκες, ιδιαίτερα στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, είναι πλέον κρίσιμη για τη διατήρηση της παραγωγής και την αποφυγή ζημιών, ειδικά σε χρονιές με έντονα και παρατεταμένα κύματα καύσωνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου