Νίκος Καλογερόπουλος: Στο «Τρενοτεχνείο» κουβάλησα ό,τι είχα και δεν είχα

Του Θανάση Παντέ 
Φτάνοντας στον εγκαταλειμμένο πια σιδηροδρομικό σταθμό της Κυπαρισσίας, όπου ευτυχώς λειτουργεί το καφενεδάκι, παρατηρώ ένταση, κινητικότητα. Το βλέμμα μου στέκεται σε ένα τεράστιο πανό που γράφει: «Τρενοτεχνείον»…Ακούω την φωνή του Καλογερόπουλου λίγο πιο πέρα να κουμαντάρει το συνεργείο που απασχολείται με την εγκατάσταση του φωτισμού στον πολυχώρο που ο Νίκος δημιούργησε από το μηδέν, με την αρωγή της μηχανικού Μπέσσυς Πλέτσα κι άλλων φίλων του. Πλησιάζω, αγκαλιές φιλιά και τα τοιαύτα. Χειμαρρώδης, εγκάρδιος, αυθεντικός και Μεσσήνιος ως το μεδούλι της ύπαρξής του, ο Νίκος Καλογερόπουλος, Καλογεράς, όπως συστήνεται στα «κολλητάρια» και τα «φιλαράκια» της καρδιάς, έχει πάντα κάτι να πει. Του δίνω τον λόγο λοιπόν. «Χρόνια το 'χα στο μυαλό και στην ψυχή μου να κάνω αυτό που τώρα ξεκίνησα εδώ. Είχα κάνει προτάσεις στους Δήμους Κυπαρισσίας και Φιλιατρών και μ’ έγραφαν κανονικά.

Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου και μάζεψα όλα μου τα συμπράγκαλα, ό,τι είχα και δεν είχα και τα 'φερα εδώ στο τρένο.
Και να στο πω και με στίχους κιόλας:
«Μπίρι – μπίρι – μπίρι -μπίρι
το τσαρδί μου το τζουρά και το τσαντίρι
τα κουβάλησα ρε μάνα μου στα τρένα
που σκουριάζουνε στις ράγες αραγμένα»

● Ξεκίνησες καλά απ’ ό,τι ξέρω, με ρεμπέτικα και άλλα για το καλοκαίρι και συνεχίζεις ακάθεκτος…

«Για το χειμώνα έχω ωραία πράγματα, αδερφέ. Ο μέσα χώρος είναι που με μάγεψε, γι’ αυτό και ξεκίνησα από 'κει κι έφτιαξα ένα εξαιρετικό στούντιο. Να ‘ναι καλά τα φιλαράκια μου, ο καθένας στον τομέα του πρόσθεσε στο όνειρό μου ό,τι χρειαζόταν, γιατί είναι όνειρο όλων.
Ποιος πολιτισμένος άνθρωπος δεν θέλει στον τόπο του ν’ ανθίσει άλλο ένα λουλούδι;
Να ‘ναι καλά η Μπέσσυ που ανέλαβε κι όλες τις γραφειοκρατικές δουλειές που εγώ δεν μπορούσα να κάνω».

● Τι θα δούμε το χειμώνα στο «τρενοτεχνείο»;

«Από 'δω θα περάσουν το χειμώνα όλα τα φιλαράκια μου. Ο Παπακωνσταντίνου, ο Μάλαμας, ο Περίδης, ο Θαλασσινός, ο Θηβαίος κι άλλοι που τους αγαπάω και ξέρω τη δουλειά τους και αυτοί ξέρουν τη δουλειά μου».

● Να περιμένουν πολλά οι Τριφύλιοι και οι Μεσσήνιοι γενικότερα από το «Τρενοτεχνείο» το χειμώνα;

«Να περιμένουν πολλά, αλλά και να συμμετέχουν κιόλας! Όχι μόνο να 'ρθούνε να βαρέσουνε παλαμάκια. Αυτοί που καταλαβαίνουν είναι μέσα και βοηθούν. Αν δεν ήταν τέσσερα - πέντε άτομα, θα χρειάζονταν χρόνια για να γίνουν όλα όσα μέχρι τώρα έγιναν.
Εκτός από τη Μπέσσυ, βοήθησε ο Αλέκος που έβαλε όλα τα μηχανήματα τα χωματουργικά, η Γεωργία, συνεργάτιδα της Μπέσσυς, ο Γιώργος ο Γκότσης ο μηχανικός και άλλοι».

● Πες μου για τα δέντρα με τα οποία έχεις γεμίσει το χώρο.

«Μάζεψα τριακόσιους κορμούς και τα ’στησα εδώ. Για μένα συμβολίζουν τον μεγάλο χορό του Ζαλόγγου και το κάθε δέντρο χωριστά συμβολίζει τους αυτόχειρες πατριώτες μας, που αυτοκτόνησαν λόγω της κρίσης, που είναι γύρω στις 5.000.
Εμένα αυτό με συγκλονίζει κι όσο βλέπω τους πολιτικούς και το προσπερνάνε αυτό με τρελαίνει.
Τα έχω ονομάσει τα «γλυπτά της πυρκαγιάς».
Φίλε, φιλοδοξώ, να με έχει ο Θεός καλά, και θα κουβαλήσω εδώ τον ανθό μου, ό,τι καλύτερο έχω. Θέλω αυτός ο χώρος, που δεν είναι μαγαζί αλλά πολυχώρος, να λειτουργήσει καλλιτεχνικά για όλους. Είχα στο νου να κάνω για αρχή άλλα πράγματα αλλά λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο όπως έλεγε η γιαγιά μου. Ήθελα να ανεβάσω τους «Κυνικούς» ξανά, που τα λένε όλα μιλώντας για τον άγνωστο πολίτη, και είναι και σήμερα επίκαιρο όσο ποτέ, αλλά έπεσε και χτύπησε ο Παναγιώτης, ένας βασικός συνεργάτης μου και συμπρωταγωνιστής και έτσι το αναβάλαμε για αργότερα».

***Είπαμε κι άλλα με το Νίκο για την πολιτική, τις προτάσεις που αρνήθηκε γιατί δεν θέλει να κρατάει «δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη», όπως τονίζει. Είπαμε και για τα φιλαράκια του, τον Κιμούλη και τον Καφετζόπουλο που θα παρουσιάσουν τις παραστάσεις τους «Μήδεια» και «Ελένη» στο «Τρενοτεχνείο» τις επόμενες μέρες. Είπαμε ακόμα για το «Μεσσηνιακό μπακάλικο» που θέλει να φτιάξει σε ένα από τα κτίρια του σταθμού που έχει μισθώσει και καλεί τους επαγγελματίες να πάνε τα προϊόντα τους. Το «Τρενοτεχνείο» είναι εδώ και λόγω των δράσεών του θα μιλήσουμε κι άλλες φορές γι’ αυτό το επόμενο διάστημα.