Ο Θεολόγος Διονύσιος Γεωργογιαννόπουλος, γράφει για το βιβλίο: Τα δάκρυα του χρόνου, του Ανδρέα Ηλιόπουλου.
Στη φωτογραφία, ο Θεολόγος Διονύσιος Γεωργογιαννόπουλος
Με ένα κείμενο που αφορά έναν συμπολίτη μας. Πρόκειται για έναν νέο ηλικιακά άνθρωπο, που ήρθε για να μείνει στο χώρο των γραμμάτων, κάτι που πιστοποιείται από την επιτυχία που γνώρισε το πρώτο του βιβλίο. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο, πως η περιοχή της Τριφυλίας, έχει αποτελέσει από το παρελθόν μέχρι και τις μέρες μας, μια αστείρευτη πηγή, από την οποία βγαίνουν άνθρωποι λαμπροί και ταλαντούχοι. Γιατί ο δύσκολος ανήφορος που οδηγεί στο χώρο των γραμμάτων και των τεχνών, απαιτεί μελέτη, κόπο, προσπάθεια, μεράκι και χρόνο. Ορισμένοι, γράφουν την τοπική ιστορία, άλλοι ασχολούνται με τη ζωή και το έργο μορφών που διέπρεψαν με τη συγγραφική τους η την καλλιτεχνική τους δραστηριότητα στον τόπο τους και άλλων που ξεπέρασαν τα σύνορα αυτού. Κάνουν ένα είδος εργοβιογραφίας. Τον άνθρωπο για τον οποίο θα γίνει λόγος στο παρόν άρθρο, τον κατατάσσω προς το παρόν, στην κατηγορία των δημιουργών, γιατί ο διηγηματογράφος, είναι ένας δημιουργός που με τη φαντασία και το λογοτεχνικό του ταλέντο, γεννά ιστορίες. Ο συγγραφέας Ανδρέας Ηλιόπουλος γεννήθηκε το 1991 και μεγάλωσε στη γραφική και ιστορική Κυπαρισσία Μεσσηνίας. Είναι ένας νέος σε ηλικία άνθρωπος που διακρίνεται για τη φιλομάθεια του, αφού τα βιβλία τον κέρδισαν από την εποχή που ήταν ένα μικρό παιδί. Η έφεση του στο διάβασμα, αναμενόμενο ήταν να τον βοηθήσει να σπουδάσει αυτό που ήθελε. Το πνευματικό του παιδί, το πρώτο του αυτό βιβλίο, εκτός από το γεγονός πως αποδεικνύει πως είναι ένας δραστήριος άνθρωπος με πολλά ταλέντα, έχει άμεση σχέση με τις σπουδές του, αφού την ιστορία αυτή ο συγγραφέας, την εμπνεύστηκε από την πανέμορφη Καστοριά, στην οποία σπούδασε ψηφιακά μέσα και επικοινωνία. Και μιλώντας για την πορεία του Ανδρέα, είναι άξιο λόγου πως δεν αρκέστηκε στη λήψη του πτυχίου του, αλλά συνέχισε τις σπουδές του, με την εισαγωγή του στο τμήμα Δημοσιογραφίας της Αθήνας, (House of Sport Journalism) με ειδίκευση τα Αθλητικά, κι εμπλούτισε τις γνώσεις του με τις σπουδές του στο μεταπτυχιακό τμήμα της Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Μακεδονίας. Ωστόσο, οι σπουδές του δεν σταματούν εδώ, καθώς ολοκλήρωσε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στο πρόγραμμα Sports Management, στο Πανεπιστήμιο της Πελοποννήσου και αυτή την περίοδο περιμένει την ορκωμοσία του. Να σημειώσω επίσης, πως είναι πιστοποιημένος καθηγητής ενηλίκων, αλλά και αρθρογράφος σε διαδικτυακές εφημερίδες και sites.
Τα δάκρυα του χρόνου, είναι το πρώτο βιβλίο που δημιούργησε ο Ανδρέας Ηλιόπουλος, ένα πόνημα από τον ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΟΙΚΟ Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ.
Νοήματα
Αναφορικά με το βιβλίο, πρέπει να τονίσουμε πως πρόκειται για ενα βαθυστόχαστο μυθιστόρημα για τη δύναμη της σκέψης και ποσο μακριά μπορούν να μας οδηγήσουν τα όνειρά μας, όταν εγκλωβιζόμαστε στην αδηφάγο πραγματικότητα. Ο αναγνώστης καλείτε να παρατηρήσει τις δυνατές συγκινήσεις που εξελίσσονται μέσα από τις αξίες που κουβαλάει κάθε άνθρωπος ως την κιβωτό της αξιοπρέπειάς του. Και επίσης στο βιβλίο φωτογραφίζεται ξεκάθαρα η έννοια του χρόνου, που μετασχηματίζει τα πράγματα, ανάλογα με την οπτική προσέγγιση κάθε ηλικίας. επισημαίνεται πόσο φευγαλέα και συνεπώς είναι κάποια αισθήματα, ενώ ο πρωταγωνιστής εστιάζει στην έννοια της ενσυναίσθησης για την αντίληψη συμπεριφορών και γεγονότων μέσα από τις τρικυμίες της ζωής του. Επιπλέον, δεν είναι τυχαίο που ο συγγραφέας επέλεξε τον τίτλο του βιβλίου του, αφού όπως σημειώνει, είναι διδακτικά τα δάκρυα που χαράζουν και χρωματίζουν την διαδρομή μας πάνω στον χρόνο και το μονοπάτι που επιλέγουμε.
Σχετικά με τον ήρωα του βιβλίου
Παρουσιάζεται λοιπόν η ιστορία ενός νέου ανθρώπου, ενός χωριατόπαιδου που πλησιάζει τα δεκαοκτώ του χρόνια και όπως φαίνεται, από την αρχή της ιστορίας, δεν συμβιβάζεται να ασχοληθεί με την επιχείρηση της οικογενείας του, σε αντίθεση με άλλους νέους της ηλικίας του που ζουν στο χωριό, καθώς ο ίδιος σκοπεύει να δώσει πανελλαδικές εξετάσεις, να εισαχθεί στην σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου στην Αθήνα, κάτι που καταφέρνει. Ήθελε να ξεφύγει από το ασφυκτικό περιβάλλον της επαρχίας. Θα μπορούσε να βολευτεί, να εξασφαλίσει το μέλλον του, εργαζόμενος στην οικογενειακή επιχείρηση γουνοποιίας, βγάζοντας τα προς το ζην, μα θέλησε να σπουδάσει, να ανοίξει τους πνευματικούς ορίζοντες του, να διευρύνει το μυαλό του. Αναζητούσε τη γνώση, που είναι η δύναμη εκείνη που αφορά όχι των λίγους, αλλά κυρίως όσους την επιδιώκουν και την αντιμετωπίζουν ως το μέσο με το οποίο θα αναπτύξουν τη σκέψη τους, θα αισθάνονται πλήρεις όταν θα επιλέξουν αυτό που θέλουν και όχι αναγκαστικά αυτό που τους δίνεται ως εύκολη λύση, το γνωστό βόλεμα. Είναι ευδιάκριτο και στην ιστορία, πως ο Μελέτιος, ο ήρωας του μυθιστορήματος, είναι ένα καταπιεσμένο άτομο που ζει στην επαρχία. Συγκεκριμένα, προσδιορίζεται και ο τόπος, το Χιλιόδενδρο, ένα χωριό της Καστοριάς, το οποίο δεν διαφέρει κατά πως φαίνεται από τις περισσότερες επαρχίες. Μέσα από το μυθιστόρημα αυτό, στο οποίο υπάρχουν τα όνειρα ενός νέου ανθρώπου, τα οποία και καταφέρνει να κάνει πραγματικότητα, μέσα από τις διάφορες αποφάσεις και αλλαγές, γνωρίζοντας τη θλίψη μέσα από οικογενειακές συμφορές, δεχόμενος βοήθεια, κατορθώνοντας να φτάσει ψηλά, να κερδίσει, να χάσει, ο συγγραφέας περνάει διδάγματα μέσα από ένα μυθιστόρημα που θίγει αρκετά το ζήτημα των καταπιεσμένων εκείνων ανθρώπων, που θέλουν να ακολουθήσουν αυτό που αγαπάνε, υπερπηδώντας τα εμπόδια και τις συνθήκες που επικρατούν στις περισσότερες επαρχίες. Εύχομαι στον Ανδρέα, να συνεχίσει να γράφει, γιατί τα Δάκρυα του χρόνου, εξέπληξαν πάρα πολλούς ανθρώπους από την Κυπαρισσία και άλλες περιοχές ανά την Ελλάδα, επίσης, το γεγονός πως πήγε τόσο καλά σε πωλήσεις και το δέχτηκε το αναγνωστικό κοινό, είναι οι μεγαλύτερες αποδείξεις πως ο συγγραφέας πέτυχε αυτό που ήθελε, περνώντας μηνύματα ζωής μέσα από την πρώτη του συγγραφική δουλειά. Πολλές ακόμη επιτυχίες από καρδιάς Ανδρέα.
Στη φωτογραφία, ο συγγραφέας Ανδρέας Ηλιόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου