Η συλλογικότητα πολιτών 'Κατά Σαδδουκαίων' της Κυπαρισσίας, παρεμβαίνει για το πάρκο του ΟΣΕ που ανήκει στους πολίτες, βάζοντας μάλιστα ονομα εφεξής τιμώντας έναν μεγάλο Κυπαρίσσιο. Πιο αναλυτικά στην ανακοίνωσή του αναφέρει μεταξύ άλλων:
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ Η ΕΙΣΟΔΟΣ - ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ
Τί και πόσο καλά θυμόμαστε από το πάρκο δίπλα στον σταθμό του ΟΣΕ; Αναρωτηθήκαμε ποτέ γιατί ένας δημόσιος χώρος ήταν εγκαταλελειμμένος και κανείς δεν είχε πρόσβαση σε αυτόν; Γιατί κανείς δεν θέλησε να κρατήσει ζωντανό έναν χώρο που προοριζόταν για την ελεύθερη χρήση του από τους κατοίκους της περιοχής; Ας θυμηθούμε τώρα αυτούς τους στερεοτυπικούς τίτλους που γεμίζουν τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, όταν γίνεται αναφορά σε τέτοιους χώρους: υγειονομική βόμβα, αναξιοποίητος χώρος, κ.ο.κ. Όταν δε κάποια πολιτική συλλογικότητα οικειοποιηθεί έναν τέτοιο χώρο και δραστηριοποιηθεί σε αυτόν γίνεται αυτομάτως κέντρο ανομίας.
Εδώ και δεκαετίες, μέσα και έξω από την δημόσια σφαίρα, καλλιεργείται η μαζική κουλτούρα της λατρείας του αγοραίου, που λέει ότι η μόνη συνείδηση είναι η καταναλωτική. Για την κυρίαρχη ιδεολογία, το ενδιαφέρον πρέπει να κινείται μόνο γύρω από ό,τι είναι ιδιωτικό και αγοράζεται. Κράτος και κεφάλαιο μας μαθαίνουν να σκεφτόμαστε και να δρούμε μόνο ως καταναλωτές προϊόντων, ως πελάτες ευχάριστων υπηρεσιών, ως social accounts σε πλειοδοσία αξέχαστων εμπειριών.
Απέναντι σε αυτήν την αδυσώπητα τεχνοκρατική λογική απαντάμε με πράξεις επανοικειοποίησης του εγκαταλελειμμένου δημόσιου χώρου. Δεν αγοράζουμε το παραμύθι τους, απελευθερώνουμε το πάρκο από την νομοτελειακή λογική της εγκατάλειψης και του παζαριού του δημόσιου χώρου. Το πάρκο μπορεί και πάλι να δεχτεί τους μικρούς και μεγάλους κατοίκους αυτής της πόλης, για την ελεύθερη χρήση του, μακριά από την εξάρτηση της σχέσης επιχειρηματία-πελάτη.
Απέναντι στη λογική αυτή, λέμε: σκέψου σαν εργάτης και όχι σαν πελάτης. Αγκαλιάζουμε το ιστορικό σλόγκαν των αμερικάνων απεργών της ποτοαπαγόρευσης του 1919, no beer, no work και λέμε ότι η διασκέδαση, η ψυχαγωγία και η πάσης φύσεως αποφόρτιση δεν αποτελούν παρενθέσεις άφεσης αμαρτιών, ώστε όσα έχουμε υποστεί από τα αφεντικά μας να τα ασκούμε με την σειρά μας σε άλλους/ες εργαζόμενους/ες. Όσα μέσα έχουμε στη διάθεσή μας, τα αφιερώνουμε για να ορίσουμε το χώρο και τον χρόνο μας όπως εμείς ονειρευόμαστε και όχι αναπαράγοντας τις ίδιες αδιέξοδες εξουσιαστικές σχέσεις που μας επιβάλλονται.
Ονομάζουμε το πάλαι ποτέ εγκαταλειμμένο πάρκο του ΟΣΕ, αυτοδιαχειριζόμενο πάρκο ‘Μιχάλης Κατσαρός’ και του δίνουμε ζωή με ένα αυτοοργανωμένο γλέντι λέγοντας: ζούμε μαζί, δουλεύουμε μαζί, τρώμε μαζί, διασκεδάζουμε μαζί.
Αυτοοργανωμένη Συνέλευση Κυπαρισσίας 'Kατά Σαδδουκαίων'
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου