Έβοσκε ξυπόλυτος τα πρόβατα στα ορεινά βοσκοτόπια της Τριφυλίας μέχρι 18 χρονών που κατατάχτηκε στο στρατό.
Πολέμησε μαζί με τον μεγαλύτερο αδερφό του στον πόλεμο της μικράς Ασίας επί 3 χρόνια, όπου βιώσε την μικρασιατική καταστροφή, χάνοντας και τον αδερφό του.
Μπήκε σ΄ενα καράβι γεμάτο μετανάστες για να πάει στην Αμερική. Έφτασε μέχρι το Μεξικό σε πλήρη εξαθλίωση.Για καλή του τύχη τον στήριξε ένας Έλληνας που ζούσε χρόνια στο Μεξικό και είχε εστιατόριο. Του έδωσε τροφή και στέγη υπο την προϋπόθεση να του λέει ιστορίες απο την Πατρίδα. Ο Παναγιώτης του έλεγε ιστορίες απο την πατρίδα και ο Έλληνας απο το Μεξικό έκλαιγε.
Μέσα απο ινδιάνικα μονοπάτια ο Παναγιώτης Ηλιόπουλος πέρασε κρυφά στην Αμερική. Εκεί εργάστηκε στις γραμμές των τραίνων και σε εργοστάσια.. Σε αυτή τη χώρα οπου εκείνη την εποχή είχε πάρει τ΄απάνω της, ο Παναγιώτης εκμεταλεύτηκε τις ευκαιρίες που του έδωσε και σπούδασε ζωγραφική και φωτογραφία. Έφτασε να γίνει ο πρώτος Ελληνας οπερατέρ του βωβού Κιν/φου.
Όταν ο βωβός κιν/φος χρεωκόπησε λόγω της εμφάνισης του ομιλούντος και παράλληλα με το κραχ στην Αμερική το 1929
Ο Παναγιώτης έφυγε ήρθε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στην ευημερούσα τότε πόλη των Φιλιατρών και στην Κυπαρισσία
Η καλλιτεχνική προσφορά του ήταν ανεκτίμητη. Με τις φωτογραφίες του και με την ζωγραφική του αποτύπωσε τους ανθρώπους και την ζωή εκείνης της εποχής. Ανέβασε το αισθητικό επίπεδο της πόλης και κατέγραψε συγκλονιστικές μαρτυρίες Δίδαξε τέχνη και ανθρωπιά μαζί με την λατρεμένη του οικογένεια. Μια ύψιστη προσφορά στον τόπο του.
Αυτή ήταν η Οδύσσεια του Παναγιώτη Ηλιόπουλου Τον παρακολουθούσα απο μικρός και ήταν δάσκαλός μου χωρίς να το ξέρει.
Αυτόν λοιπόν τον άνθρωπο τίμησαν την Δευτέρα 28 Ιουλίου 2025 στην πατρίδα μας στα Φιλιατρά με μεγάλη εκδήλωση χθές το βράδυ .
Ευχαριστώ πολύ την Βιβή Παντελάκη, την ψυχή του πολιτισμού στα Φιλιατρά, που μου έδωσε το βήμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου