Στη Μεσσηνία πρόκειται να γίνει εγκατάσταση 359 καμερών, με 76 από αυτές στην Τριφυλία. Παρουσιάζεται ως σημαντική πρωτοβουλία για την ασφάλεια. Λυπάμαι που το λέω αλλά η καθημερινότητα των πολιτών δείχνει άλλες, πολύ πιο άμεσες ανάγκες.
Τα σχολεία της περιοχής δεν διαθέτουν ούτε τα βασικά σε υποδομές και εξοπλισμό. Οι δρόμοι είναι γεμάτοι σακατεμένα οδοστρώματα, με φθορές που δυσκολεύουν και θέτουν σε κίνδυνο την καθημερινή μετακίνηση.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, οι νέοι της περιοχής βρίσκονται σε τριτοτέταρτη μοίρα: ανύπαρκτοι χώροι δημιουργίας, ελάχιστες δομές στήριξης, περιορισμένες ευκαιρίες. Όταν γενιές ολόκληρες μεγαλώνουν έτσι, παρατημένες και χωρίς προοπτική, δεν είναι έκπληξη αν ένα μέρος αυτών των παιδιών βρεθεί αύριο στην πλευρά της παραβατικότητας. Κι αν συμβεί αυτό, η ευθύνη θα είναι συλλογική. Όχι μόνο δική τους.
Στον δημόσιο διάλογο ακούγονται συχνά αναφορές για “πρόβλημα” με τους εργάτες γης. Είναι λογικό να αναρωτηθεί κανείς:
«Θα λυθεί αυτό το θέμα με κάμερες;»
Αν η επιτήρηση ήταν αρκετή, τότε το επόμενο βήμα θα ήταν να τοποθετηθεί και μια κάμερα έξω από κάθε σπίτι – κάτι που, προφανώς, δείχνει το αδιέξοδο αυτής της λογικής.
Μήπως θα είχε πραγματικό νόημα η δημιουργία ενός πλαίσιου αξιοπρεπούς και οργανωμένης εργασίας στη γη, με νόμιμους, σταθερούς και καθαρούς όρους;
Ένα πλαίσιο που να μπορεί να προσελκύσει ανθρώπους που θέλουν να εργαστούν με ασφάλεια και διαφάνεια, και ταυτόχρονα να προστατεύσει την τοπική κοινωνία από φαινόμενα εκμετάλλευσης και έντασης.
Παράλληλα, η τοπική αστυνομία εξακολουθεί να λειτουργεί με ελάχιστο προσωπικό, κάτι που περιορίζει αντικειμενικά την αποτελεσματικότητα κάθε σχεδίου ασφάλειας. Η ενίσχυση σε ανθρώπινο δυναμικό και οργάνωση θα είχε άμεση και ουσιαστική επίδραση στην καθημερινότητα των πολιτών.
Κι ενώ όλα αυτά παραμένουν ανοιχτά, το βάρος δίνεται στις κάμερες. Μια υποδομή επιτήρησης ίσως μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά, αλλά δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις βασικές υποχρεώσεις της πολιτείας:
-να εξασφαλίζει λειτουργικά σχολεία, ασφαλείς δρόμους, ουσιαστικές ευκαιρίες για τους νέους, οργανωμένη εργασία και επαρκείς υπηρεσίες.
Αν πραγματικά μας απασχολεί η ασφάλεια, η αφετηρία δεν μπορεί να είναι οι κάμερες, αλλά η ποιότητα ζωής και οι προοπτικές των ανθρώπων που ζουν εδώ – ιδιαίτερα των παιδιών και των νέων που θα καθορίσουν το αύριο της κοινωνίας μας.
Καλή σας ημέρα. Γιάννης Σπυρόπουλος Facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου