Λίμνη Καϊάφα: Ένα ταξίδι αναμνήσεων σε ένα «χαμένο παράδεισο»

 

Οι μνήμες του εικόνες αποτυπωμένες στη ψυχή, από πολύ πριν πιάσει στα χέρια του την πρώτη του μηχανή.

Ο φωτογράφος Σπύρος Τσακίρηςμοιράζεται αναμνήσεις από τον δικό του Καϊάφα, ένα ιδιόμορφο γεωγραφικό ταίριασμα γης και νερού, στην καρδιά της Δυτικής Πελοποννήσου, σε μια περίοδο που η περιοχή ετοιμάζεται να περάσει σε χέρια ιδιωτών, με απρόσμενες συνέπειες για το περιβάλλον και τους κατοίκους του τόπου.

Ο πατέρας, αν και υπηρέτησε πολλά χρόνια και στο πολεμικό και στο εμπορικό ναυτικό, με το νερό δεν το είχε. Παρόλο που έφτιαχνε μόνος του τις βάρκες του και εκείνες για ένα ακατανόητο λόγο επέπλεαν σωστά, πάλι με το νερό δεν τα πήγαινε καλά.  Όταν λέω νερό, εννοώ κολύμπι και τα συμπαρομαρτούντα, την θάλασσα την λάτρευε. Δεν έχω γνωρίσει άνθρωπο που να αγάπησε την θάλασσα τόσο πολύ, μα μην του έλεγες να κολυμπήσει…

Θυμάμαι ακόμα έντονα ένα περιστατικό, που έμελλε να γίνει στο σόι ανέκδοτο. Ήταν Κυριακή του Πάσχα, χαρά θεού, όλη η εβδομάδα Μάιος μα με την ντάλα του Ιουλίου. Είχαν «κατέβει» στο χωριό, τα ξαδέρφια και οι θείοι από τας Αθήνας, για τις γιορτές, χαρά τρελή, σημάδι πως υπήρχε και αλλού ζωή στον πλανήτη. Εμείς δεν συνηθίζαμε τότε να ψήνουμε στην σούβλα, τη μέρα εκείνη και αν θυμάμαι καλά, δεν το συνήθιζε και ο τόπος. Το αρνί στην λαμαρίνα, στον φούρνο και μετά Καϊάφα για το φαγοπότι. Το απόγευμα το πρώτο μπάνιο.

Διαβάστε περισσότερα στο carnetdevoyage.gr