Ανάπτυξη στην Ελλάδα χωρίς να χτυπηθεί η εξουσία των τραπεζών ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ

Ο μόνος λόγος που οι τράπεζες συνεχίζουν να λειτουργούν είναι ότι οι φορολογούμενοι επωμίζονται το κόστος της διατήρησης των τραπεζών στη ζωή 

Συνέντευξη του Γιάννη Βαρουφάκη, καθηγητή Οικονομικής Θεωρίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στη Mail και τον Θάνο Σιαφάκα

Εκπέμπεται αισιοδοξία από την πλευρά του Μεγάρου Μαξίμου, ότι υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ και ότι γυρίζουμε σελίδα. Συμμερίζεστε αυτή την άποψη;
Δε συμμερίζομαι αυτή την άποψη, διότι δε θεωρώ, ότι το Μέγαρο Μαξίμου έχει αυτή την αισιοδοξία. Θεωρώ, ότι λέει ότι αισιοδοξεί, χωρίς να αισιοδοξεί. Αυτό το λέω, διότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να αισιοδοξεί. Δεν υπάρχει κανένα εμπειρικό δεδομένο που να οδηγεί σε μια τέτοια αισιοδοξία. Συνεπώς, επειδή δε θέλω να πιστεύω ότι το Μέγαρο Μαξίμου είναι αιθεροβάμον, προτιμώ να πιστεύω ότι απλώς ψεύδεται.
Δηλαδή εκτιμάτε ότι απλώς κερδίζει χρόνο; Για ποιο λόγο;
Να υπενθυμίσω ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η ελληνική κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το 2010 μας έλεγαν ότι το 2011 η Ελλάδα θα έβγαινε στις αγορές και ότι θα υπήρχε θετική ανάπτυξη. Είναι δεδομένο ότι σε όλο το σκηνικό της κρίσης, η μνημονιακή πλευρά μονίμως, συστηματικά και κατ’ εξακολούθηση προβλέπει ότι εντός 8μήνου ή 12μήνου θα υπάρχει ανάκαμψη, ενώ δεν πιστεύει ότι θα υπάρχει. Δε βλέπω κάποιο λόγο, για τον οποίο θα έπρεπε να πιστεύω ότι τα πράγματα, σήμερα, έχουν αλλάξει.
Σε τι συνίσταται, επομένως, αυτή η ατμόσφαιρα αισιοδοξίας, ότι η Ελλάδα μπαίνει σιγά σιγά σε τροχιά ανάκαμψης;

Σε επαναλαμβανόμενη προπαγανδιστική ανοησία. Υπενθυμίζω ότι ο κ. Παπακωνσταντίνου μας έλεγε, το 2010, ότι στις αρχές του 2011 η Ελλάδα θα έμπαινε στις αγορές. Ποια διαφορά υπάρχει, σε σχέση με τη σημερινή αισιοδοξία; Καμία.

Με αφορμή την ιστορία της Κύπρου έχει ανοίξει συζήτηση, σχετικά με το ευρώ, τη δραχμή, την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το όραμά της. Έχει βάσεις αυτή η συζήτηση; Οδηγούμαστε στα εθνικά μας νομίσματα ή σε λογικές ενός διπλού ευρώ, ενός γερμανικού και ενός βαλκανικού ευρώ; Εκτιμώ ότι η συζήτηση για την εξέλιξη της κρίσης ήταν ανόητο να έχει κλείσει οποτεδήποτε. Δεν υπήρχε κανένας λόγος να έχει κλείσει αυτή η συζήτηση. Δεν υπήρχε κάποιο σημάδι, κάποια ένδειξη ότι αυτή η κρίση είχε τερματιστεί. Μπορεί τα spreads να είχαν μειωθεί, αλλά η κρίση φούντωνε. Ο μόνος λόγος που τα spreads μειώθηκαν, ήταν επειδή η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα απείλησε τους ατζέντηδες που βγάζουν τα χρήματά τους αγοράζοντας και πουλώντας ομόλογα των κρατών, ότι θα τους κάψει, σε περίπτωση που στοιχηματίσουν εναντίον των ομολόγων τής Ιταλίας και της Ισπανίας. Όμως, αυτός δεν ήταν ποτέ λόγος για να πιστεύουμε ότι η κρίση υποχώρησε. 

Η κρίση αυτή διεγείρεται. Η Κύπρος αποτελεί, απλώς, μια επαλήθευση του πόσο βαθαίνει και επιταχύνεται η κρίση.