Δεκαπέντε στιγμές του 2015 στη Μεσσηνία
Το 92% των Ελλήνων, έναντι 75% κατά μέσο όρο στην Ε.Ε., εκτιμά ότι η οικονομία της χώρας του βρίσκεται σε κακή κατάσταση, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της κοινοτικής δημοσκόπησης Ευρωβαρόμετρο, τα οποία δημοσιοποιήθηκαν στις 14 Δεκεμβρίου του 2009.
Έξι χρόνια μετά, οι Έλληνες παραμένουν οι πιο απογοητευμένοι στην Ε.Ε. Το 97% χαρακτηρίζει «κακή» την κατάσταση της οικονομίας, το 83% δεν έχει εμπιστοσύνη στο μέλλον, στα επαγγελματικά τα σύννεφα πέφτουν βαριά, με το 70% να προετοιμάζεται για επιδείνωση τους επόμενους 12 μήνες, ενώ βαρυγκωμούν για τα μικρο-οικονομικά, του νοικοκυριού τα μαθηματικά δηλαδή, πάνω από επτά στους δέκα.
Το χρονικό του μέλλοντος απλωμένο μπροστά στη θολή όρασή μας. Όπως η φύση του κακού καιρού δε βρίσκεται μόνο σε μία ή δύο βροχοπτώσεις, αλλά σε μια προδιάθεση πολλών προηγούμενων ημερών που οδηγεί σ’ αυτό το αποτέλεσμα, έτσι και η φύση του κακού ψυχολογικού μας καιρού δε βρίσκεται σε μία ή δύο καταιγίδες, αλλά σε πολλές ψυχρές παρτίδες. Δεν κινούνται πλέον στο περιθώριο των πραγματικοτήτων.
Αν υπάρχει κάτι συγχρόνως θετικό και αρνητικό, είναι η απογύμνωση από τα συνήθη. Ελάχιστα «θα», λιγότερες επιθυμίες και όνειρα, λιγότερα παραμύθια μπροστά στο επείγον παρόν, που απαιτεί ακαριαίες απαντήσεις, ζητά πράξεις, απεχθάνεται τις προφάσεις και τρέφεται από τις αντιφάσεις. Μια ζωή αλλιώς, αίσθηση του τρέχοντος. Δι’ ευχών των αγίων αντοχών στους καιρούς των μεγάλων και μικρών στιγμών.
Αυτά λέει η μεγάλη εικόνα για το 2015. Εμείς τη φέραμε στα μέτρα μας και θυμόμαστε στιγμές, πρόσωπα και γεγονότα της Μεσσηνίας:
Χάρης
Δε θέλαμε να αρχίσουμε με ζόφο. Δε γίνεται διαφορετικά. Η οικογένεια του «Θάρρους» έχασε ένα δικό της άνθρωπο, έναν επαγγελματία, σε μια ανάσα. Ένα μαύρο Σάββατο. Για τον Χάρη Χαραλαμπόπουλο ειπώθηκαν πολλά από πολλούς. Γράφηκαν άλλα τόσα.
Εμείς θα υπενθυμίσουμε απλά τον τρόπο που τον αποχαιρετήσαμε: «Μας χώριζε ούτε ένα μέτρο απόσταση για περισσότερο από 13 χρόνια. Το τελευταίο διάστημα, μάλιστα, η απόσταση είχε εκμηδενιστεί, αφού ένα πρόβλημα στον υπολογιστή σου, μας είχε φέρει δίπλα δίπλα. Γράφω έτσι μηχανικά, παγωμένα.
[…] Η αθέατη πανταχού παρουσία σου: αυτό, Χάρη. Αυτό. Λάτρης της μηχανής ήξερε ότι όλα είναι δρόμος. Δεν ξέρω για ποιο ταξίδι κίνησες να πας, φτιάχνοντας μια ρωγμή στο χρόνο σου. Όποιον δρόμο κι αν διάλεξες, θέλουμε να είσαι… καλά».
«Προσεχώς»
Πριν από δύο χρόνια τους γνωρίσαμε και τους συστήσαμε στους πολίτες της Καλαμάτας. Ο λόγος για το «Προσεχώς», μια προσπάθεια νέων ανθρώπων που από την αρχή είχε κάτι το ιδιαίτερο. Καφενείο και παντοπωλείο, αλλά και χώρος εργαστηρίων και εκδηλώσεων.
Στην οδό Σφακτηρίας, δίπλα από τον πεζόδρομο της Αριστομένους, η Παναγιώτα Αράπη, ο Νίκος Μπουσούνης, η Μαρηλιάννα Διαμαντάκη, ο Σωτήρης Ρέββας και η Μάρτζι Λαμπροπούλου «έχουν στήσει» ένα εγχείρημα διαφορετικό από τα συνηθισμένα.
Γιώργος Λαζαρίδης
Το 2015 πήραμε ένα μάθημα ζωής από τον Γιώργο. Ο αθλητή του τένις με αμαξίδιο αποφάσισε να κάνει την κλασική διαδρομή του Μαραθώνιου Δρόμου και των 42,195 χλμ., προκαλώντας το θαυμασμό μικρών και μεγάλων. Επέλεξε δε να προχωρήσει στο τολμηρό εγχείρημα με το καθημερινό του αμαξίδιο, αν και διαθέτει αγωνιστικά που θα έκαναν τη διαδρομή πιο εύκολη.
Έχοντας στο ενεργητικό του 10 χρόνια αθλητισμού, αλλά και βιώματα από εποχές που η αναπηρία δεν ήταν τόσο αποδεκτή στην Ελλάδα, είναι πλέον σε θέση να δίνει συμβουλές και σε νεότερους. «Με προσεγγίζουν πολλά παιδιά, ενώ πριν από δύο μήνες άρχισε να λειτουργεί στην Καλαμάτα ένα Σωματείο για Άτομα με Αναπηρία, ώστε να δημιουργηθεί ένα δίκτυο επικοινωνίας και αλληλοβοήθειας», υποστηρίζει.
Φαντάσου την πόλη
Από τα πλέον αξιόλογα γεγονότα που έγιναν για την πόλη της Καλαμάτας. Μια σειρά νέων επιστημόνων παρουσίασαν τις δικές τους προτάσεις, μελέτες και ιδέες για παρεμβάσεις στην πόλη, με σκοπό -τι άλλο;- τη βελτίωση της ζωής μας.
Από τα σημαντικότερα γεγονότα της εκδήλωσης η παρουσία του αρχιτέκτονα Κώστα Πουλόπουλου, με διεθνή και σημαντική καριέρα. Ακούγοντάς τον κάποιοι από εμάς γίναμε… σοφότεροι.
Γαρυφαλλιά Τεριζάκη
Η Μεσσηνία, παρά την οικονομική κρίση αλλά και την κρίση αξιών, διαθέτει ανθρώπους με όραμα, ιδέες και διάθεση να φτιάξουν τη ζωή τους σε διαφορετική βάση. Αυτό κάνει και η Γαρυφαλλιά Τεριζάκη μαζί με συναδέλφισσές της στο Νηπιαγωγείο Γαργαλιάνων. Εδώ και χρόνια γίνονται πρωτόγνωρα πράγματα, χάρις στο μεράκι της, του υπόλοιπου εκπαιδευτικού προσωπικού, του Συλλόγου Γονέων, αλλά και των μαθητών.
Εκεί τα νήπια μαθαίνουν τις αρχές της άμεσης δημοκρατίας ψηφίζοντας για τον τρόπο διεξαγωγής της χριστουγεννιάτικης γιορτής τους. Επίσης, όπως μάθαμε, οι μικροί μαθητές, μαζί με τους γονείς και τους εκπαιδευτικούς, μεταμόρφωσαν το κτήριο του νηπιαγωγείου, χάρις σε δωρεά του Ιδρύματος Καπετάν Βασίλη και έφτιαξαν τον αύλειο χώρο.
Όπως μας είχε πει σε συνέντευξή της στο «Θάρρος», «ανέκαθεν μου άρεσε να κάνω καινούργια πράγματα, να πειραματίζομαι. Το κλειδί είναι, όμως, η άποψη που έχω ότι για να αλλάξεις την κοινωνία ξεκινάς από τα παιδιά και συνεχίζεις με τους γονείς. Είναι ένα λιθαράκι».
Σάρον Στόκερ
Η αρχαιολόγος που μας έμαθε τον αρχαίο πολεμιστή της Χώρας. Ο πολεμιστής ήταν αριστοκρατικής καταγωγής, ίσως υπήρξε βασιλέας ή ιερέας. Υπολογίζεται ότι πέθανε σε ηλικία 30 με 35 ετών και ετάφη στον Άνω Εγκλιανό, στη Χώρα του Δήμου Πύλου-Νέστορος. Ο τάφος του ήταν στενός, ίσα που χωρούσε ένα άτομο, αλλά γεμάτος 1.400 μοναδικά αντικείμενα: χάλκινα όπλα, ασημένια κύπελλα, χρυσά κοσμήματα, ελεφαντοστέινα χτένια, 1.000 ψήφοι από αμέθυστο και αχάτη, δόντια αγριόχοιρων που χρησιμοποιούσαν οι Μυκηναίοι πολεμιστές για την κατασκευή περικεφαλαίας.
Η Σάρον Στόκερ και ο Τζακ Ντέιβις της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών ερευνούν επί 25 χρόνια την περιοχή. Στο σημείο κοντά στο Ανάκτορο του Νέστορα η τύχη τούς χαμογέλασε. Λίγες ημέρες αφότου «χτύπησαν» πάνω στα τοιχώματα του λακκοειδή τάφου τον Μάιο, βρήκαν χαλκό. Αμέσως σήμανε συναγερμός. Η φύλαξη έγινε διπλή τα βράδια, το αστυνομικό τμήμα της περιοχής ήταν σε επιφυλακή, κρατήθηκε μυστικότητα. Μέχρι που ασφαλίστηκε στο χρηματοκιβώτιο και τις αποθήκες του μουσείου της περιοχής και το τελευταίο εύρημα.
Η κα Στόκερ ήταν η πρώτη και η τελευταία που κατέβηκε στον τάφο.
Γιώργος Τσώνης
Η εκλογή δημάρχου στο Δήμο Μεσσήνης εξελίχθηκε σε σήριαλ. Η τελική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας «εξέλεξε» ως πρώτο πολίτη του Δήμου τον Γιώργο Τσώνη, αντί του Στάθη Αναστασόπουλου.
Πολλοί δεν πίστεψαν ότι είναι δυνατή η αλλαγή στο συγκεκριμένο Δήμο, αλλά ο κ. Τσώνης είχε διαφορετική άποψη. Και στο τέλος τα κατάφερε.
Ελαιόλαδο
Ο χρυσός της Μεσσηνίας μοιάζει με απροστάτευτο παιδί. Παρά τις προσπάθειες παραγωγών και αξιόλογων τυποποιητικών μονάδων, το 70% της παραγωγής μας πωλείται χύμα στους Ιταλούς. Περιμένουμε να δούμε πότε θα υπάρξει μια πραγματικά σοβαρή τοπική και εθνική ελαϊκή πολιτική.
Αλέξης Χαρίτσης
Ο Καλαματιανός υφυπουργός Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού έχει αναλάβει μαζί με το Μεσσήνιο υπουργό Εργασίας, Γιώργο Κατρούγκαλο, να ισορροπήσει το… σάκο του μποξ κάθε μεσσηνιακού αιτήματος. Ιδιαίτερα με το χαρτοφυλάκιο με τα έργα του ΕΣΠΑ, είναι ίσως ένας από τους ανθρώπους της κυβέρνησης που μπορούν να βοηθήσουν το νομό. Μέχρι σήμερα έχει δείξει ότι όταν υπάρχει σοβαρή και μελετημένη πρόταση, δε διστάζει να μπαίνει μπροστά.
Η επιτυχία στο έργο του θα σημαίνει πάρα πολλά, όχι μόνο για ον τόπο μας, αλλά και για τη χώρα ολόκληρη.
Κώστας Ανδριανόπουλος
Ο πρόεδρος του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Μεσσηνίας αποδεικνύει ότι διαθέτει μεράκι και αγάπη για τη δουλειά του. Μαζί με τον Ανδρέα Ζαγάκο ξεκίνησαν με ιδιαίτερη επιτυχία το Σχολείο Τουρισμού, ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που προσπαθεί να μας μάθει να αγαπάμε τα προϊόντα του τόπου μας, αλλά και να μη βλέπουμε κάθε επιχειρηματική απόπειρα ως μια μοναδική ευκαιρία για "αρπαχτή". Το στοίχημα είναι δύσκολο, αλλά έχει δείξει ότι μπορεί να τα καταφέρει.
Η νεολαία που φεύγει
Αυτές τις ημέρες έχω την ευκαιρία να έρχομαι σε επαφή με παιδιά που έχουν φύγει από την Καλαμάτα, από τη χώρα, ψάχνοντας τη ζωή τους κάπου αλλού. Το φαινόμενο παίρνει τη μορφή χιονοστιβάδας κι εκείνο που μας στενοχωρεί περισσότερο είναι η εξομολόγησή τους ότι δε θέλουν να γυρίσουν με τίποτα στον τόπο τους.
Εθελοντικές ομάδες
Για ορισμένους συμπολίτες μας ο… καναπές δεν είναι η καλύτερη θέση στο σπίτι. Γι’ αυτό και βγαίνουν έξω, προσπαθώντας να μειώσουν τη δυστυχία που κυριαρχεί δίπλα μας. Τελευταίο παράδειγμα, η κινητοποίηση υπέρ των προσφύγων που έχουν πλημμυρίσει τα νησιά του Αιγαίου. Ας ελπίσομε ότι ο "ωχαδερφισμός" δε θα τους ακουμπήσει ποτέ.
Λίντα Καπετανέα
Μπορεί να γεννήθηκε στα Πατήσια, αλλά είναι Μανιάτισσα από τη Σαϊδόνα. Όσοι δεν την ξέραμε, τη μάθαμε στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Διεθνούς φήμης χορεύτρια, σε μια συνέντευξή της είχε πει, μεταξύ άλλων: «Θυμάμαι να παίζω μικρή στους δρόμους όλα αυτά τα αυτοσχέδια παιχνίδια που σήμερα είναι αδύνατον να χαρεί ένα παιδί της πόλης. Παρότι δεν ήμουν το ανέμελο παιδί της ηλικίας μου, αφού έκανα από μικρή πρωταθλητισμό, την αίσθηση της ανοιχτής πόλης την κρατάω ζωντανή ακόμα.
Η βασική μου διαδρομή ήταν από την καρδιά του γυμναστηρίου στην αγκαλιά της μητέρας μου. Άθληση και ύπνος. Τα αγαπώ ακόμη πολύ και τα δύο. Γι’ αυτό και ήταν σοκαριστικό ν’ ακούω το γυμναστή μου να μου λέει στα 16 ότι πρέπει να σταματήσω την ενόργανη επειδή ήμουν ψηλή. Δεν ήξερα να κάνω τίποτε άλλο, μέχρι που μια γνωστή μού έριξε την ιδέα να ξεκινήσω χορό.
Στην αρχή δε μου άρεσε και πήγαινα στα μαθήματα επειδή είχα μάθει να πειθαρχώ. Σταδιακά, όμως, άρχισε να με τραβάει, μέχρι που τον λάτρεψα. Από τότε δεν έχω κάνει καμιά άλλη δουλειά. Ζω από το χόμπι μου. Στη Νέα Υόρκη βρέθηκα με υποτροφία από το ΙΚΥ».
Μαρία Καραγιάννη
Όταν την παρουσιάσαμε στο "Θάρρος", στην ερώτηση πώς συνδυάζει την αστυνομικό και τη συγγραφέα, μας είχε πει: «Θα σας απαντήσω, λέγοντάς σας πως, κατά τη γνώμη μου, το επάγγελμα δε σηματοδοτεί τον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος το επάγγελμα!
Στο πλαίσιο αυτό θεωρώ πως το διάβασμα είναι ξεκάθαρα προσωπική επιλογή. Από παιδί ακόμα, η φύση μου ήταν συνυφασμένη με τα βιβλία, το διάβασμα, τα χαρτιά και τα μολύβια μου. Μια σχέση που στο πέρασμα των χρόνων τολμώ να πω πως εξελίχθηκε σε μια σχέση σχεδόν ερωτική! Ειλικρινά, δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τα βιβλία μου, τη μυρωδιά του χαρτιού, τον ήχο του ξεφυλλίσματος... κάτι τέτοιο θα φάνταζε, πράγματι, θλιβερό. Είναι η φύση μου και ποιος μπορεί να πάει κόντρα σε αυτήν;».
Τριτοβάθμια εκπαίδευση
Σε πρόσφατη συνέντευξή του ο νέος πρόεδρος του Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, καθηγητής Νικόλαος Ζαχαριάς, είχε σημειώσει ότι η Καλαμάτα δε θα γίνει πραγματικά μεγάλη, αν δεν έχει κι ένα δυνατό Πανεπιστήμιο.
Με μπούσουλα σκέψης την παροχή ανώτατης εκπαίδευσης υψηλής ποιότητας, από φέτος προσφέρει και δύο μεταπτυχιακά προγράμματα. Το ένα είναι το αγγλόφωνο Cultural Heritage Materials and Technologies, που είναι σε λειτουργία από τον Οκτώβριο, και το δεύτερο της Πολιτισμικής Διαχείρισης, που θα ξεκινήσει το Φεβρουάριο του 2016.
Για το αγγλόφωνο, ο κ. Ζαχαριάς είχε σημειώσει χαρακτηριστικά: «Είμαι χαρούμενος, γιατί αποτέλεσε ένα προσωπικό όραμα πολλών ετών, αλλά και επειδή στοχεύει στο να βάλει τη χώρα στο χάρτη των χωρών προορισμού για ανώτατη εκπαίδευση. Πιστεύω ότι κάθε αλλοδαπός φοιτητής αυτού του μεταπτυχιακού είναι “χρυσός”, γιατί μετά το τέλος των σπουδών του θα είναι πρεσβευτής της πόλης και της χώρας μας».
Την προηγούμενη εβδομάδα τα αθηναϊκά Μέσα Ενημέρωσης χαρακτήρισαν το συγκεκριμένο μεταπτυχιακό ως πανελλήνιο υπόδειγμα.
Η προσπάθεια που γίνεται στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, τα μεταπτυχιακά στο ΤΕΙ Πελοποννήσου και το Εργαστήριο Γευσιγνωσίας Ελαιόλαδου αποτελούν κοιτίδες ελπίδας για όλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου