Μια τόσο μακρά προεκλογική περίοδος είναι αναμενόμενο να δημιουργεί πρόσθετες εντάσεις στον κομματικό ανταγωνισμό. Η ανάδειξη ενός τρίτου πόλου στην πολιτική σκηνή και μάλιστα από την κομμουνιστογενή Αριστερά, φέρνει κάτι απροσδιόριστα νέο. Ακόμη, η καθίζηση, σε βαθμό εξαθλίωσης, των δύο παραδοσιακών σχηματισμών της Νέας Δημοκρατίας και του «Κινήματος», αφήνει ένα τεράστιο κενό στις συνήθειες των μέσων ενημέρωσης.
Φαίνεται όμως να υπάρχει κενό και στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Η επιτυχία που εμφανίζεται να έχει η πολιτική του παρουσία, σε όλες τις μετρήσεις της κοινής γνώμης, υποχρεωτικώς προσελκύει οξύτερη κριτική των θέσεών του, λεπτομερή εξέταση των ενεργειών του και συστηματικό έλεγχο της συμπεριφοράς που μπορεί να έχει ως φορέας της εκτελεστικής εξουσίας.
Ειδικότερα, δεν υπάρχει κανείς λόγος να δεχθούμε εκ προοιμίου ότι οι «αγωνιστές της Αριστεράς» θα θεωρήσουν εαυτούς προσδεδεμένους με το ελάχιστον κεκτημένο αυτής της χώρας. Πολλοί από εμάς αναρωτιούνται αν θα επιδείξουν αδαμάντινη στάση σε ζητήματα των βασικών πολιτικών ελευθεριών ή θα αντικαταστήσουν ορισμένες απ’ αυτές με όσα διευκολύνουν την προστασία της λαϊκής εξουσίας.
Δεν είναι καθόλου σίγουρο, ούτε έχουν δοθεί επαρκείς διαβεβαιώσεις, ότι οι κυβερνητικοί παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ, θα σεβαστούν τις αρχές της ελεύθερης και ανταγωνιστικής επιχειρηματικότητας. Ακόμη και η αντίληψη για το εύρος της ασπίδας με την οποία περιβάλλεται το απαραβίαστο της ατομικής ιδιοκτησίας, δεν είναι σαφές.
Κανείς δεν γνωρίζει αν θα σεβαστούν ως κόρη των οφθαλμών τους τις εύθραυστες διεθνείς ισορροπίες που απαιτεί η διαφύλαξη της κρατικής ανεξαρτησίας. Ούτε έχουν πείσει πως είναι ειλικρινείς όταν λένε πως θα συνεχίσουν στην οδό των ιστορικών κεκτημένων, όπως είναι η πλήρης συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και η διόρθωση των αδυναμιών που σταδιακά μας σπρώχνουν εκτός Ευρωζώνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου