Η ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Η οικονομική κρίση στην χώρα μας κλείνει δεκαετία, όμως τα αίτια πού την προκάλεσαν έρχονται από παλιά και είναι πρωτίστως αξιακά. Μετά την εφαρμογή τριών μνημονίων απίστευτης λιτότητας, πού έπληξε την πλειοψηφία των πολιτών και ιδιαίτερα τους νέους και τους πιό αδύναμους οικονομικά και κοινωνικά, ένα πρόγραμμα, πρωτόγνωρο στην ιστορία, δανειοδότησης της χώρας από τους εταίρους και αρκετές θεσμικές μεταρρυθμίσεις, δεν φαίνεται να βοήθησαν να αποκτήσουμε ένα μέρος των ηθικών αξιών μιας σύγχρονης δημοκρατίας, ούτε φυσικά έχουμε δημιουργήσει τις προϋποθέσεις μιας αυτοτροφοδοτούμενης υγιούς οικονομίας και θεσμούς κράτους δικαίου και κοινωνίας αλληλεγγύης. Δυστυχώς ο πιό μεγάλος ασθενής είναι τα πολιτικά κόμματα και το πολιτικό δυναμικό της χώρας, αυτό πού προέκυψε από την κρίση και το οποίο, αντί να υπερβεί τις παθογένειες του προηγούμενου, δημιούργησε και πρόσθετες. 
Σε λίγες ημέρες μπαίνουμε στο 11ο έτος της κρίσης και η πολίτες θα κληθούν να εκλέξουν το σύνολο του πολιτικού δυναμικού για όλους τους φορείς της εθνικής και κοινοτικής πολιτικής. Τα κόμματα, αντί να προσφέρουν ιδέες, σχέδια και προτάσεις για το μέλλον, αποδίδονται σε ένα πόλεμο, μέχρι τελικής εξόντωσης. Η κυβέρνηση, με κάθε τρόπο πασχίζει να αποφύγει την ήττα, αλλά πρωτίστως οργανώνει την μετεκλογική άμυνά της, κάθε μορφής. 
Η ΝΔ, μαζεύει την δυσαρέσκεια των πολιτών από την κυβέρνηση και οργανώνει την μετεκλογική εκδίκησή της. Τα τρία κόμματα πού μπήκαν οριακά στην προηγούμενη Βουλή, ουσιαστικά έχουν διαλυθεί και το μεν κυβερνητικό συντηρείται από την κυβερνητική εξουσία και τα άλλα δύο από τον κανονισμό της Βουλής. Η Χρυσή Αυγή πετρώνει την επιρροή της, φοράει γραβάτα και κοστούμι και περιμένει την απόφαση των δικαστηρίων, για να αντεπιτεθεί. Το ΚΚΕ νιώθει ικανοποιημένο από την σταθερότητα της επιρροής του και δεν το απασχολεί η στασιμότητά του, παρ' ότι είναι το μόνο κόμμα που δεν έχει εμπλακεί στην διαχείριση της κρίσης. Για το δικό μας κόμμα προσεχώς...