Πελοποννησιακός πολιτισμός σε Αθηναϊκή θέαση

Με την παράσταση «Οι εφτά κόρες του Μωριά» στο Θέατρο Πέτρας, ο σκηνοθέτης και συγγραφέας Βασίλης-Δημοσθένης Μπουζαλάς, αναζητώντας τα ευγενή κοιτάσματα στον Πελοποννησιακό ανθρωποχώρο, ανίχνευσε με μια εύστοχη παρεμβατική ματιά, καθοδηγούμενη από καλλιτεχνική ευαισθησία, την εξέλιξη της κοινωπολιτικής ζωής στις πραγματικές τις διαστάσεις: παρατηρούμε ότι το νεωτερικό αναθρώσκει από τη βαθιά επίγνωση του παραδοσιακού και αυτό είναι που καθορίζει το υγιές και πρωτοπόρο στίγμα του σκηνοθέτη. Ιδιαίτερα στο έργο θέλγει το βαθύ ενδιαφέρον για τη ζωή και η συνεχής επαφή μαζί της, μέσα από τις ιδιαιτερότητες του κάθε νομού, αλλά σε αγαστή συμπόρευση με το ελληνικό ιδεώδες της ελευθερίας και υπευθυνότητας, δίδοντας το βαθύτερο νόημα του Πελοποννησιακού πεπρωμένου.
Τα επί σκηνής «ξεχωριστά λαϊκά βιώματα» εκτίθενται αληθινά και με αισθητική πληρότητα και μεταλλάσσονται στη φαντασία του θεατή σε ακριβέστατες εικόνες της πραγματικότητας. Η ζωντανή λαϊκή μας παράδοση με τη γλώσσα, τη μουσική, το τραγούδι και το χορό, την αναφορά όχι μόνο στο γενναίο πατριωτικό φρόνημα αλλά και στη πνευματική ακτινοβολία σημαντικών Πελοποννησίων, δίδουν το βαθύτερο νόημα του πολιτισμού στο νησί του Πέλοπα. Η ενάργεια και η καθαρότητα του ύφους, το βάθος του στοχασμού και οι γνωστές με πολύ συγκίνηση αντιδράσεις (συντελεστών της παράστασης και κοινού) μπρος στα φαινόμενα της καθημερινής ζωής καθιστούν το έργο γοητευτικό και συναρπαστικό.